آموزش طراحی سایت:ایجاد جدول

آموزش طراحی سایت:قسمت ششم

آموزش Table در HTML

سلام با آموزش طراحی سایت در خدمت شما هستیم , در قسمت قبل آموزش HTML را شروع کردیم , در قسمت پنجم با ادامه آموزش HTML ( آموزش ساخت جدول ) همراه باشید:

آموزش Table در HTML

جدول های HTML به نویسندگان وب اجازه می دهند تا داده هایی مانند متن، تصاویر، لینک ها، جدول های دیگر و غیره در ردیف ها و ستون ها تنظیم کنید. جدول های HTML با استفاده از برچسب < table> ایجاد می شوند که در آن برچسب < tr> برای ایجاد ردیف ها و برچسب < td> برای ایجاد داده های سلول ها استفاده می شوند.

مثال:

نمونه یک

<table border="1">

    <tbody>

        <tr>

            <td>Row 1, Column 1</td>

            <td>Row 1, Column 2</td>

        </tr>

    </tbody>

</table>

ویژگی های colspan و rowspan

اگر بخواهید دو یا بیشتر از دو ستون را با هم تلفیق کنید از ویژگی colspan استفاده می کنید. به طور مشابه اگر بخواهید دو یا بیشتر از دو ردیف را در یک ردیف تلفیق کنید از rowspan استفاده کنید.

مثال:

نمونه سه

<p>Column 1 Column 2 Column 3 Row 1 Cell 1Row 1 Cell 2Row 1 Cell 3 Row 2 Cell 2Row 2 Cell 3</p>

پس زمینه ی جدول

می توانید به دو روش زیر برای جدول خود زمینه ای تنظیم کنید.

• ویژگی Bg color: می توانید رنگ زمینه را برای همه ی جدول و یا تنها برای یک سلول تنظیم کنید.
• ویژگی background: می توانید یک تصویر را برای کل جدول یا تنها یک سلول تنظیم کنید.

همچنین می توانید با استفاده از ویژگی bordercolor رنگ حاشیه را نیز تنظیم کنید.

مثال:

نمونه چهار

<p>Column 1 Column 2 Column 3 Row 1 Cell 1Row 1 Cell 2Row 1 Cell 3 Row 2 Cell 2Row 2 Cell 3</p>

در اینجا مثالی در رابطه با استفاده از ویژگی background می بینید. در این مثال ما از تصویری موجود در image directory استفاده کرده ایم.

نمونه پنج

<table border="1">

<tbody>

<tr>

<th>Column 1</th>

<th>Column 2</th>

<th>Column 3</th>

</tr>

<tr>

<td rowspan="2">Row 1 Cell 1</td>

<td>Row 1 Cell 2</td>

<td>Row 1 Cell 3</td>

</tr>

<tr>

<td>Row 2 Cell 2</td>

<td>Row 2 Cell 3</td>

</tr>

<tr>

<td colspan="3">Row 3 Cell 1</td>

</tr>

</tbody>

</table>

طول و عرض جدول

شما می توانید طول و عرض جدولی را با استفاده از ویژگی های width و height تنظیم کنید. شما می توانید طول و عرض جدول را به پیکسل و یا متناسب با درصد صفحه ی جاری تنظیم کنید.

مثال:

نمونه شش

<p>Row 1, Column 1 Row 1, Column 2 Row 2, Column 1 Row 2, Column 2</p>

شرح جدول

برچسب caption یک توضیح یا یک تیتر برای جدول می باشد که در بالای جدول نمایش داده می شود. این برچسب در ورژن های جدید HTML/XHTML توصیه می شود.

مثال آموزش طراحی سایت:

نمونه هفت

<table border="1" style="width:100%">

<caption>This is the caption</caption>

<tbody>

<tr>

<td>row 1, column 1</td>

<td>row 1, columnn 2</td>

</tr>

<tr>

<td>row 2, column 1</td>

<td>row 2, columnn 2</td>

</tr>

</tbody>

</table>

تیتر، بدنه و پاورقی جدول

جدول ها می توانند به سه بخش تقسیم شوند: تیتر، بدنه و پاورقی جدول. عنوان و فوت(tfoot) در واقع شبیه به تیتر و پاورقی در یک فایل پردازش word می باشند که برای هرصفحه یکی می باشد، در حالیکه بدنه همان نگه دارنده ی محتوای اصلی جدول می باشد.
سه عنصر برای مجزا کردن عنوان، بدنه و فوت در یک جدول عبارتند از

• < thead> - برای ایجاد یک تیتر مجزا
• < tbody>- برای نشان دادن بدنه ی اصلی جدول
• < tfoot> - برای ایجاد یک پاورقی مجزا در یک جدول

یک جدول برای نشان دادن صفحات و گروه های مختلف یک داده، ممکن است دارای عناصر مختلفی باشد، اما ظاهر شدن برچسب های و قبل از زیاد مهم نیست.

مثال:

نمونه هشت

<p>This is the head of the table This is the foot of the table Cell 1 Cell 2 Cell 3 Cell 4</p>

شما می توانید از یک جدول در داخل جدولی دیگر استفاده کنید. نه تنها جدول ها، بلکه می توانید تمام برچسب ها را در داخل برچسب داده ی استفاده کنید.

مثال:

در زیر مثالی را از استفاده ی یک جدول و برچسب های دیگر در داخل یک سلول مشاهده می کنید.

<a class="btn btn-danger" href="/Try/441/9" target="_blank">امتحان کنید</a><p> </p><p style="unicode-bidi: embed; direction: rtl; margin: 0in 0in 10pt; line-height: 17pt;" dir="rtl"><span style="line-height: 18pt; mso-bidi-language: fa;" lang="FA"><span style="font-size: 12pt; color: #000000;"> <br></span></span></p><div class="row" style="padding-top: 10px;">

<div class="col-lg-12 col-md-12 col-sm-12 col-xs-12">

<ul class="bookMoreInfo">

<li class="col-lg-4 col-md-4 col-sm-4 col-xs-12">

<span class="VisitCountHolder">

<span class="fa fa fa-eye"> </span>

<span id="BodyContent2_UVVisitCount1_VisitCountSeparator" class="VisitCountSeparator"> </span>

<span id="BodyContent2_UVVisitCount1_VisitCountCount" class="VisitCountNumber">1945</span>

</span>

</li>

<li class="col-lg-4 col-md-4 col-sm-4 col-xs-12">

<em class="fa fa-download"> </em>

<span id="BodyContent2_Lbl_dlcount">424</span>

</li>

<li class="col-lg-4 col-md-4 col-sm-4 col-xs-12">تاریخ ارسال:

<span id="BodyContent2_Lbl_createdate">1394/07/27</span>

</li>

</ul>

</div>

</div><div id="BodyContent2_dlPDF">

<div class="row" style="padding-top: 10px;">

<div class="col-lg-12 col-md-12 col-sm-12 col-xs-12">

<!--

.UserPassTable tr td {

text-align: right;

background-color: transparent !important;

color: #604e44;

}

.UserPassTable a {

color: #604e44 !important;

}

@media only screen and (max-width: 950px) {

.UserPassTable tr td {

display: block;

width: 100%;

padding-right: 5px;

}

.UserPassTable tr td::before, .UserPassTable tr td::after {

content: " " !important;

width: 0px;

}

table.UserPassTable td:nth-of-type(1)::before {

content: " " !important;

width: 0px;

}

.UserPassTable tr td:nth-child(2n+1), .UserPassTable tr:last-child td:nth-child(2) {

background-color: #239ead;

color: white;

}

.UserPassTable tr td:nth-child(2n), .UserPassTable tr:nth-child(3) td:nth-child(1) {

background-color: #f3f8fb;

color: black;

}

}

-->

</div></div></div><table style="width: 100%;" border="1">

<tbody><tr>

<td>

<table style="width: 100%;" border="1">

<tbody><tr>

<th>Name</th>

<th>Salary</th>

</tr>

<tr>

<td>Ramesh Raman</td>

<td>5000</td>

</tr>

<tr>

<td>Shabbir Hussein</td>

<td>7000</td>

</tr>

</tbody></table>

</td>

</tr>

</tbody></table><table class="table-striped table-bordered UserPassTable" style="width: 100% !important; margin: 0 !important;">

<tbody><tr>

<td class="text-center">

<em class="fa fa-download fa-2x text-center"> </em>

</td>

<td class="text-center">

<a id="BodyContent2_Lnk_dl" href="/UserControls/CNTDL.aspx?Type=ARTA&ID=441">

<span class="text-fa">دریافت این مقاله بصورت PDF</span>

</a>

<a id="BodyContent2_Lnk_source" href="/UserControls/CNTDL.aspx?Type=ARTS&ID=441">

<span class="text-fa">دریافت سورس کد مقاله</span>

</a>

</td>

</tr>

<tr>

<td colspan="2">

<br>

پس از دانلود فایل رمز آن را به دقت وارد نمایید .فایل ها دارای رمز عبور می باشند.

</td>

</tr>

<tr>

<td class="text-center">

<em class="fa fa-key fa-2x"> </em>

</td>

<td class="text-danger">tahlildadeh.com

یا

www.tahlildadeh.com

</td>

</tr>

</tbody></table>

<div class="ipShow">

</div>

پایان بخش ششم آموزش طراحی سایت

آموزش #C-آموزش سی شارپ:قسمت پنجم

آموزش سی شارپ

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت پنجم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با پارامترهای توابع ,کار با آرایه ها Arrays آشنا شدیم. ادامه آموزش برنامه نویسی #C :

آموزش کار با کلاس ها در C# :

در این درس قصد داریم تا شما را با مفهوم کلاس ( class ) در C# و کاربرد آن ها آشنا کنیم. همچنین به بیان نحوه تعریف کلاس ها در برنامه و تعیین خواص و متدها برای آن ها خواهیم پرداخت.
اول از همه با مفهوم کلاس Class در C# شروع می کنیم. یک کلاس، مجموعه ای از خاصیت ها، متغیرها و متدهای مرتبط با هم است. یک کلاس خصوصیات ذکر شده را توصیف و پیاده سازی کرده و برای استفاده از آن در کد برنامه، بایستی یک نسخه از آن را (که به آن شی یا object می گویند) بسازید. بر روی شی یا object ایجاد شده، می توانید متغیرها و متدهای کلاس را به کار ببرید. هر تعداد که نیاز داشته باشید می توانید شی یا object از روی کلاس ساخته و در نقاط مختلف کد برنامه استفاده کنید.
مبحث شی گرایی یا object oriented یک مقوله بسیار گسترده است که در این درس، درس های دیگر این بخش به مهم ترین جزئیات آن خواهیم پرداخت.
در بخش مقدمه آموزش C# و در مثال Hello World مشاهده کردید که از یک کلاس در کد برنامه استفاده شده بود در C# تقریبا همه چیز بر مبنای کلاس ها ایجاد می شوند. در کد این درس قصد داریم تا کلاس خود را گسترش داده و با انواع امکانات آن آشنا شویم :

using System;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

Car car;

car = new Car("Red");

Console.WriteLine(car.Describe());

car = new Car("Green");

Console.WriteLine(car.Describe());

Console.ReadLine();

}

}

class Car

{

private string color;

public Car(string color)

{

this.color = color;

}

public string Describe()

{

return "This car is " + Color;

}

public string Color

{

get { return color; }

set { color = value; }

}

}

}

همانطور که مشاهده می کنید، در کد فوق یک کلاس جدید به نام Car ایجاد کرده ایم. برای سهولت کار، این کلاس جدید را به همراه کلاس Program در فایل اصلی برنامه قرار داده ایم، اما روش رایج این است که هر کلاس درون فایلی جداگانه هم نام خود کلاس ایجاد شود. کلاس Car دارای یک متغیر (ویژگی) به نام Color است که برای تعیین رنگ خودرو به کار می رود. ویژگی Color به صورت خصوصی یا private تعیین شده که به این معناست که توابع و کلاس های خارج از تابع Car امکان دسترسی مستقیم به این خاصیت را ندارند. فقط توابع و متدهای داخل کلاس Car می توانند به خاصیت Color دسترسی مستقیم داشته باشند.

نکته :

اگر تابع یا کلاسی خارج از کلاس Car بخواهد به خاصیت خصوصی یا private به نام Color دسترسی داشته باشد، بایستی از یک Property برای این منظور استفاده کند. یک Property به نام Color در انتهای کد کلاس Car تعریف شده که وظیفه خواندن و نوشتن این خاصیت را بر عهده داشته و به سایر کلاس ها و توابع برنامه اجازه دسترسی به آن را می دهد.

همچنین کلاس Car دارای یک تابع سازنده یا Constructor می باشد. تابع سازنده، متدی است که وظیفه ساخت یک نمونه شی از کلاس مربوطه و برگردندن آن را به عهده داشته و به محض ساخته شدن یک نمونه شیء از کلاس اجرا می شود. تابع سازنده کلاس Car دارای یک پارامتر بوده که برای مقداردهی اولیه شی Car با خاصیت Color بزرگ قرمز (Red) به کار می رود. بنابراین هر شی از کلاس Car که ساخته شود، رنگ قرمز را به صورت پیش فرض برای خاصیت Color خود خواهد داشت. برای نشان دادن درستی این مسئله نیز تابع Describe طراحی شده که نام هر شی یا object ساخته شده با مقدار رنگ آن را در خروجی نشان می دهد.
در قسمت های بعدی به آموزش مفاهیمی همچون خواص (Properties)، تابع سازنده (Constructor) و بازه دید (Visibility) خواهیم پرداخت.

آموزش خواص Properties در کلاس های زبان C# :

آموزش سی شارپ

ویژگی (Property) در C# به شما امکان کنترل روش دسترسی و تغییر متغیرهای یک کلاس را می دهد. استفاده از ویژگی در C#، راه توصیه شده و درست جهت دسترسی به متغیرهای یک کلاس، به وسیله متدها یا توابع خارج از کلاس جاری، در زبان برنامه نویسی شی گرا object oriented می باشد. به عبارت دیگر، وقتی که یک متد یا کلاس دیگری در برنامه، بخواهد به متغیر یک کلاس دسترسی داشته باشد، بهتر است به جای این که مستقیما متغیر را استفاده کند، از طریق یک ویژگی یا Property در کلاس خود متغیر، به آن دسترسی داشته باشد.
در مثال آموزشی درس قبل (کار با کلاس ها) برای اولین بار روش استفاده از یک ویژگی یا Property را نشان دادیم. یک ویژگی یا Property همانند ترکیبی از یک متغیر Variable و یک متد method است. ویژگی نمی تواند پارامتری را دریافت کند، اما به وسیله آن می توانید قبل از ارسال و دریافت متغیر، مقدار آن را تغییر دهید. هر ویژگی یا Property از دو قسمت اصلی get و set تشکیل شده که همانند کد مثال زیر درون مجموعه Property تعریف می شوند :

private string color;

public string Color

{

get { return color; }

set { color = value; }

}

متد get مقدار متغیر را خوانده و آن را به برنامه بر می گرداند، از طرف دیگر متد set هم مقدار مورد نظر را به متغیر نسبت می دهد. مثال اول، ساده ترین حالت تعریف Property در C# است، اما می توانید آن را گسترش نیز بدهید.

نکته مهم :

مسئله مهم در هنگام تعریف یک ویژگی یا Property این است که تعریف یکی از متدهای set یا get نیز کفایت می کند و در صورت تعریف یکی، تعریف متد دیگر اختیاری است. این مسئله، امکان تعریف ویژگی های فقط خواندنی read-only و یا فقط نوشتنی write-only را می دهد.

در کد زیر یک مثال کامل تر از نحوه تعریف ویژگی ها در C# را نشان داده ایم :

public string Color

{

get

{

return color.ToUpper();

}

set

{

if(value == "Red")

color = value;

else

Console.WriteLine("This car can only be red!");

}

}

در کد مثال فوق، ویژگی را کمی گسترش دادیم. در کد جدید، متغیر Color در هنگام return، به دلیل استفاده از متد ToUpper() به صورت حروف بزرگ، برگردانده می شود. از طرف دیگر، با استفاده از دستور شرطی if، فقط مقدار رنگ “red” برای متغیر Color پذیرفته می شود.

آموزش کار با تابع سازنده Constructor در زبان C# :

تابع سازنده یا Constructor متد ویژه ای است که هر بار به محض ساخته شدن یک شی یا object از کلاس، اجرا می شود. درواقع از تابع سازنده برای مقداردهی اولیه متغیرها یا اجرای یک کد ثابت استفاده می شود.
یک تابع سازنده هیچ گاه مقدار خروجی یا return ندارد و به همین دلیل در تعریف آن، هیچ نوع متغیری جهت return تعریف نمی شود. ساختار کلی تعریف تابع سازنده Constructor در کلاس های C# به صورت زیر است :

public ClassName()

به همین روش تابع سازنده کلاس Car را به صورت زیر نیز می توانید تعریف کنید :

public Car()

در مثال عملی این درس، کلاسی به نام Car داریم که دارای یک تابع سازنده بوده که یک پارامتر متنی String را به عنوان ورودی دریافت می کند. البته تابع های سازنده در C# می توانند overload نیز شوند. یعنی این که ما چندین تابع سازنده هم نام برای یک کلاس داشته باشیم، ولی پارامترهای ورودی آن ها با هم متفاوت باشد. کلاس زیر یک کد عمل را نشان می دهد :

public Car()

{

}

public Car(string color)

{

this.color = color;

}

یک تابع سازنده، می تواند تابع سازنده دیگر را فراخوانی کند که به صورت های مختلف ممکن است کد زیر یک مثال در این زمینه ارائه داده است :

public Car()

{

Console.WriteLine("Constructor with no parameters called!");

}

public Car(string color) : this()

{

this.color = color;

Console.WriteLine("Constructor with color parameter called!");

}

اگر متد مثال فوق را اجرا کنید، خواهید دید که تابع سازنده ای که هیچ پارامتری را به عنوان ورودی ندارد، ابتدا اجرا می شود. از این حالت برای مقداردهی اشیا (objects) یک کلاس با یک تابع سازنده پیش فرض استفاده می شود.
اگر بخواهید که تابع سازنده دار ای پارامتر فراخوانی شود، می توانید به صورت کد زیر عمل کنید :

ublic Car(string color) : this()

{

this.color = color;

Console.WriteLine("Constructor with color parameter called!");

}

public Car(string param1, string param2) : this(param1)

{

}

نکته : اگر شما تابع سازنده ای که دارای 2 پارامتر است را فراخوانی کنید، پارامتر اول برای فراخوانی تابع سازنده ای که دارای 1 پارامتر است، استفاده می شود.

آموزش سی شارپ

آموزش کار با تابع تخریب کننده یا Destructor در C# :

تابع تخریب کننده یا Destructor در زبان C#، متدی است که در هنگام از بین رفتن یک شی از کلاس، اجرا می شود. زبان C#، یک زبان پاک کننده خودکار سیستم یا garbage collector است. به این معنی که اشیایی که دیگر در برنامه نیاز ندارید را جهت خالی کردن حافظه و آزاد نمودن سیستم، پاک می کند.
از طرف دیگر در برخی موارد شاید نیاز داشته باشید تا یک Clean up در سیستم انجام دهید، اینجاست که تابع های تخریب کننده Destructor به کار می آیند.
تابع های تخریب کننده چندان شبیه سایر متدها در زبان C# نیستند. در کد عملی زیر یک مثال از تابع تخریب کننده نشان داده شده است :

~Car()

{

Console.WriteLine("Out..");

}

به محض این که شی ایجاد شده از کلاس، توسط تمیز کننده خودکار garbage collector جمع آوری شده، متد فوق فراخوانی می شود.

پایان قسمت چهارم آموزش برنامه نویسی سی شارپ

با ادامه آموزش سی شارپ

همراه ما باشید

آموزش طراحی سایت:قسمت پنجم

سلام با آموزش طراحی سایت در خدمت شما هستیم , در قسمت قبل آموزش HTML را شروع کردیم , در قسمت پنجم با ادامه آموزش HTML همراه باشید:

آموزش Meta Tag در HTML

در این قسمت از آموزش HTML می خواهیم به Meta Tag در HTML و نحوه استفاده از آن در صفحات وب اشاره کنیم.
HTML علاوه بر مشخص کردن اطلاعات مهم به روش های مختلف در مورد یک داکیومنت، به شما اجازه می دهد تا متادیتا را نیز مشخص کنید. عناصر META می توانند برای وارد کردن جفت مقدار/نام استفاده شوند، این جفت ویژگی های داکیومنت HTML مانند نویسنده، تاریخ اتمام، لیست کلمات کلیدی، داکیومنت نویسنده و غیره را ارائه میدهد.
برچسب < meta> برای ارائه ی چنین اطلاعات اضافه ای استفاده می شود. این برچسب یک عنصر خالیست و دارای برچسب بستن نیست اما اطلاعاتی را با ویژگی آن در خود دارد. شما می توانید بر اساس اطلاعاتی که می خواهید در داکیومنت خود نگهداری کنید، یک برچسب یا بیشتر از یک برچسب متا وارد داکیومنت خود کنید. اما به طور کل برچسب های متا وضعیت ظاهری داکیومنت را تحت تاثیر قرار نمی دهند، بنابراین از لحاظ ظاهری استفاده کردن یا نکردن از آنها مشخص نمی شود.

آموزش طراحی سایت

افزودن برچسب های متا به داکیومنت ها:

شما می توانید با قرار دادن برچسب های در داخل تیتر داکیومنت که با برچسب های و مشخص می شوند، متا دیتا را به صفحات وب خود اضافه کنید. یک برچسب متا علاوه بر ویژگی های مرکزی، می تواند دارای ویژگی های زیر نیز باشد:

مشخص کردن کلمات کلیدی

می توانید از برچسب برای مشخص کردن کلمات کلیدی مربوط به داکیومنت استفاده کنید، و پس از آن این کلمات توسط موتورهای جستجو استفاده می شوند، و صفحه ی وب شما را به هدف جستجو ایندکس می کنند.

مثال:

در این مثال برچسب های متا، متادیتا و HTML را با عنوان کلمات کلیدی در مورد داکیومنت وارد می کنیم.

< title >Meta Tags Example< /title >

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" >

توصیف داکیومنت

شما می توانید از برچسب برای توصیف داکیومنت استفاده کنید. این برچسب نیز می تواند توسط موتورهای مختلف جستجو مورد استفاده قرار بگیرد، در حالیکه صفحه ی وب شما را به هدف جستجو ایندکس می کند.

مثال:

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

بازبینی تاریخ داکیومنت

شما می توانید از برچسب برای ارائه ی اطلاعات در مورد زمان آخرین آپدیت داکیومنت استفاده کنید. این اطلاعات می توانند توسط مرورگرهای مختلفی استفاده شوند، در حالیکه صفحه ی وب شما را تازه سازی می کنند.

مثال:

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta name="revised" content="Tutorialspoint, 3/7/2014" / >

آموزش طراحی سایت

تازه سازی داکیومنت:

یک برچسب می تواند برای مشخص کردن دوره ای که پس از آن صفحه ی وب شما به طور خودکار بازسازی می شود، استفاده شود.

مثال:

اگر می خواهید صفحه ی وب شما پس از هر 5 ثانیه ریفرش شود، از ترکیب زیر استفاده کنید:

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta name="revised" content="Tutorialspoint, 3/7/2014" / >

< meta http-equiv="refresh" content="5" / >

ریدایرکت Redirect کردن صفحه

می توانید از برچسب برای Redirect کردن صفحه ی خود استفاده کنید، همچنین می توانید دوره ای را مشخص کنید که پس از آن صفحه به طور خودکار Redirect شود.

مثال:

در این مثال صفحه ی جاری پس از 5 ثانیه به صفحه ی دیگر Redirect می شود. اگر می خواهید صفحه فورا Redirect شود، هیچ محتوایی برای آن مشخص نکنید.

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta name="revised" content="Tutorialspoint, 3/7/2014" / >

< meta http-equiv="refresh" content="5" url=http://www.tutorialspoint.com" / >

تنظیم cookies

کوکی Cookies داده هایی هستند که در یک فایل کوچک متن روی کامپیوتر شما ذخیره شده اند و بین مرورگر وب و سرور وب ردو بدل می شود تا مسیر اطلاعات مختلف را براساس نیاز برنامه ی وب شما حفظ کنند.
شما می توانید از برچسب برای ذخیره ی cookies در بخش کاربری استفاده کنید و پس از آن این اطلاعات می توانند توسط سرور وب استفاده شوند تا بازدیدکننده ی سایت را پیگیری کنند.

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta name="revised" content="Tutorialspoint, 3/7/2014" / >

< meta http-equiv="cookie" content="userid=xyz; expires=Wednesday, 08-Aug-15 23:59:59 GMT;" / >

اگر تاریخ و زمان انقضا را مشخص نکرده اید، cookie یک session cookie می باشد و وقتی که یوزر از مرورگر خارج شود، پاک خواهد شد.

تنظیم نام نگارنده

می توانید با استفاده از meta tag نام یک نگارنده را برای صفحه ی وب خود تنظیم کنید. یک مثال در این رابطه را در زیر مشاهده می کنید.

مثال:

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta ame="author" content="Mahnaz Mohtashim" / >

تعیین تنظیم کاراکتر

می توانید از برچسب برای تعیین تنظیم کاراکتر مربوط به صفحه ی وب استفاده کنید.

مثال:

به طور پیش فرض مرورگرها و سرورهای وب از رمزگزاری ISO-8859-1 برای پردازش صفحات وب استفاده می کنند. در زیر مثالی را می بینید برای تنظیم رمزگزاری UTF-8:

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta name="revised" content="Tutorialspoint, 3/7/2014" / >

< meta http-equiv="cookie" content="userid=xyz; expires=Wednesday, 08-Aug-15 23:59:59 GMT;" / >

برای ارائه ی کاراکترهای چینی سنتی به یک صفحه ی استاتیک، صفحه ی وب باید دارای یک برچسب باشد تا رمزگذاری Big5 را تنظیم کند.

< meta name="keywords" content="HTML, Meta Tags, Metadata" / >

< meta name="description" content="Learning about Meta Tags." / >

< meta ame="author" content="Mahnaz Mohtashim" / >

< meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=Big5" / >

آموزش طراحی سایت

آموزش استفاده از comment در html

در این مقاله آموزش Html می خواهیم به چگونگی استفاده از comment در html بپردازیم:
کامنت قطعه ای از کد می باشد که توسط مرورگرها نادیده گرفته می شود. افزودن کامنت به کد HTML خود، تمرین خوبی است، به ویژه در داکیومنت های پیچیده برای نشان دادن بخش هایی از یک داکیومنت به هرکسی که کد را نگاه می کند. کامنت ها به شما و دیگران کمک می کنند تا کد خود را متوجه شوید و قابلیت خواندن آن را افزایش می دهد.
کامنت های HTML بین برچسب های واقع می شوند. بنابراین هر محتوایی که بین این برچسب ها واقع شود، مثل کامنت با آن رفتار خواهد شد و توسط مرورگرها به طور کامل نادیده گرفته خواهد شد.

نمونه یک

<!-- Document Header Starts -->

<title>This is document title</title>

<!-- Document Header Ends -->

این مثال نتیجه ی زیر را بدون نمایش محتوای ارائه شده به عنوان بخشی از کامنت ها، به دنبال دارد.
Document content goes here.....

کامنت های معتبردر مقابل کامنت های نامعتبر

کامنت ها تودرتو نمی شوند، یعنی اینکه یک کامنت نمی تواند در داخل کامنت دیگری قرار بگیرد. خط تیره ی (dash) دوتایی "--" ممکن نیست در داخل یک کامنت ظاهر شود، به جز در مواردی که بخشی از برچسب closing باشد. شما باید مطمئن باشید که هیچ فضای خالی در ابتدای رشته ی کامنت وجود ندارد.

مثال:

در اینجا کامنت ارائه شده یک کامنت معتبر می باشد و توسط مرورگر پاک می شود.

نمونه دو

<!-- This is valid comment -->

اما خط زیر یک کامنت معتبر نیست و توسط مرورگر نمایش داده خواهد شد. این به این خاطر است که فضایی بین حاشه ی چپ پرانتز و علامت تعجب وجود دارد.

مثال:

نمونه سه

< !-- This is not a valid comment -->

کامنت های چندخطی

تاکنون فقط کامنت های تک خطی را مشاهده کردیم، اما HTML کامنت های چندخطی را نیز پشتیبانی می کند.
شما می توانید کامنت های چند خطی داشته باشید با استفاده از برچسب آغازگر --!> و پایان دهنده ی ،--> که قبل از اولین خط و در پایان آخرین خط قرار میگیرد.

مثال:

نمونه چهار

<!--

This is a multiline comment and it canکامنت های شرطی

کامنت های شرطی تنها در اینترنت اکسپلورر روی ویندوز کار می کنند، اما توسط مرورگرهای دیگر هم نادیده گرفته می شوند. این کامنت ها در Internet Explorer 5 به بالاتر پشتیبانی می شوند و می توانید از آنها برای دادن دستورات شرطی به ورژن های مختلف IE استفاده کنید.

مثال:

نمونه پنج

<!--[if IE 6]>

.... some HTML here ....

<![endif]-->

در جایی که نیاز خواهید داشت یک صفحه ی طراحی متفاوت بر اساس ورژن های مختلف اینترنت اکسپلورر به کار بگیرید، به راه حلی نیاز خواهید داشت. در این مواقع چنین کامنت های شرطی مفید خواهند بود.

استفاده از برچسب کامنت

مرورگرهای کمی هستند که استفاده از برچسب را برای کامنت بخشی از کد HTML استفاده می کنند.

مثال:

نمونه شش

<p>This is <comment>not</comment> Internet </p>

اگر از IE استفاده می کنید، نتیجه ی زیر حاصل خواهد شد:

This is Internet Explorer.

اما اگر در حال استفاده از IE نمی باشد، نتیجه ی زیر حاصل می شود.

This is Internet Explorer.

کد اسکریپت کامنت

شما جاوا اسکریپت را در یک آموزش مجزا با HTML یاد خواهید گرفت. در اینجا باید دقت کنید که اگر در حال استفاده از javascript یا vbscript در کد html خود هستید، بنابراین توصیه می شود که آن کد اسکریپت را در داخل کامنت های مناسب HTML قرار دهید طوری که مرورگرهای قدیمی بتوانند به درستی کار کنند.

مثال:

نمونه هفت

<!--

("Hello World!")

//-->

Hello World!

کامنت صفحات طراحی

گرچه شما HTML را در یک آموزش مجزا با صفحات طراحی فرا میگیرید، اما در اینجا باید دقت داشته باشید که اگر از CSS در کد HTML خود استفاده می کنید، بنابراین توصیه می شود که کد صفحه ی طراحی را در داخل کامنت های مناسب HTML قرار دهید، طوریکه مرورگرهای قدیمی بتوانند کار کنند.

مثال:

نمونه هشت

<style>

<!--

.example {

border: 1px solid #4a7d49;

}

// -->

</style>

span through as many as lines you like.

-->

آموزش درج کردن تصویردر HTML-آموزش Html

در این آموزش چگونگی استفاده از تصاویر در صفحات HTML را فرا می گیریم.زیبا سازی تصاویر و همچنین ترسیم بسیاری از مفاهیم پیچیده به یک روش ساده روی صفحه ی وب شما، بسیار مهم می باشد. این آموزش مراحل ساده ی استفاده از تصاویر در صفحات وب را به شما آموزش خواهد داد.

وارد کردن تصویر

شما می توانید با استفاده از برچسب هر تصویری را وارد صفحه ی وب خود کنید. در زیر ترکیب ساده ی استفاده از این برچسب را می بینید:

src="Image URL" ... attributes-list/>

برچسب یک برچسب خالی می باشد، یعنی تنها می تواند دارای لیستی از ویژگی ها باشد و دارای برچسب closing نمی باشد.

مثال:

برای امتحان کردن مثال، زیر اجازه بدهید فایل html خود یعنی test.htm و فایل تصویر خود یعنی test.png را در یک مسیر قرار دهیم.

نمونه یک

<p>Simple Image Insert</p>

<img src="tahlildadeh.png" alt="tahlildadeh Image">

شما می توانید از فایل تصویر JPEG، PNG یا GIF متناسب با راحتی خود استفاده کنید، اما مطمئن شوید که در ویژگی src نام فایل تصویر را به درستی وارد کردید. نام تصویر همیشه یک مورد هوشمند می باشد.
ویژگی alt یک ویژگی می باشد که اگر تصویر نمایش داده نشود، یک متن جایگزین را برای آن مشخص می کند.

تنظیم موقعیت تصویر

آموزش html css

معمولا ما تمام تصاویر خود را در یک مسیر مجزا قرار می دهیم. بنابراین اجازه بدهید فایل test.htm مربوط به HTML را در مسیر اصلی نگه داشته و یک مسیر فرعی images داخل مسیر اصلی، جایی که تصویر test.png را نگهداری می کنیم، ایجاد کنیم.
با فرض اینکه موقعیت تصویر ما "image/test.png" می باشد، مثال زیر را امتحان کنید:

مثال:

نمونه دو

<p>Simple Image Insert</p>

<img src="images/tahlildadeh.png" <="" pre="">

تنظیم طول و عرض تصویر

می توانید طول و عرض تصویر را براساس نیاز خود و با استفاده از ویژگی های width و height تنظیم کنید. شما می توانید طول و عرض تصویر را به پیکسل یا براساس درصد اندازه ی واقعی آن تنظیم کنید.

مثال:

نمونه سه

<p>Setting image width and height</p>

<img src="test.png" alt="Test Image" width="150" height="100">

تنظیم حاشیه ی تصویر

به طور پیش فرض تصویر حاشیه ای در اطراف خود خواهد داشت، شما می توانید ضخامت این حاشیه را با استفاده از ویژگی border و به واحد پیکسل تنظیم کنید. ضخامت 0 یعنی هیچ حاشیه ای در اطراف تصویر وجود ندارد.

مثال:

نمونه چهار

<p>Setting image Border</p>

<img src="test.png" alt="Test Image" border="3">

تنظیم همترازی تصویر

به طور پیش فرض تصویر در سمت چپ صفحه تنظیم می شود، اما می توانید از ویژگی align برای تنظیم تصویر در سمت راست یا مرکز صفحه استفاده کنید.

مثال:

نمونه پنج

<p>Setting image Alignment</p>

<img src="test.png" alt="Test Image" border="3" align="right">

پایان بخش پنجم آموزش طراحی سایت

آموزش طراحی سایت|آموزش HTML|

سلام با آموزش طراحی سایت در خدمت شما هستیم , در قسمت قبل Canvas آشنا شدیم در قسمت سوم با با آموزش HTML همراه باشید:

آموزش تگ های اصلی در Html

برچسب های تیتر:

هر داکیومنت با یک تیتر آغاز می شود. شما می توانید از اندازه های مختلف برای تیترهای خود استفاده کنید. HTML دارای شش سطح می باشد که از< h1>, < h2>, < h3>, < h4>, < h5> و < h6> عناصر استفاده می کند. در هنگام نمایش هر تیتر مرور گر یک خط قبل و یک خط بعد از تیتر اضافه می کند.

نمونه یک

<h1>This is heading 1</h1>

<h2>This is heading 2</h2>

<h3>This is heading 3</h3>

<h4>This is heading 4</h4>

<h5>This is heading 5</h5>

<h6>This is heading 6</h6>

برچسب پاراگراف:

آموزش طراحی سایت

برچسب < p> به روش طراحی متن شما در پاراگراف های مختلف اشاره دارد. هر پاراگراف متن باید بین برچسب بازکننده ی < p> وبستن < /p> قرار بگیرد، همانطور که در مثال زیر مشاهده می کنید:

<p>This is some text in a paragraph.</p>

برچسب شکست لینک

هرزمان که شما از < br /> عنصر استفاده کنید، هر چیزی که آن را دنبال می کند از خط بعد شروع خواهد شد. این برچسب نمونه ای از یک عنصرempty می باشد، زمانی که لازم نیست برچسبی را باز کنید یا ببندید چرا که چیزی برای رفتن بین آنها وجود ندارد.
در بچسب < br />، یک فضای خالی بین کااکترهای br و اسلش جلوی آن وجود دارد. اگر شما این فضا را حذف کنید، مرورگرهای قدیمی تر در اجرای خط شکست مشکل خواهند داشت، در حالیکه اگر اسلش را حذف کنید برچسب < br> باقیمانده در HTML معتبر نمی باشد.

نمونه سه

This text contains<br>a line break.

مرکزگذاری متن

می توانید با استفاده از برچسب < center> می توانید هر محتوایی را در مرکز صفحه یا در مرکز هر سلول از یک جدول قرار دهید.

خطوط افقی

خطوط افقی برای بخش های شکست بصری یک داکیومنت استفاده می شوند. برچسب < hr> خطی از موقعیت کنونی داکیومنت به حاشیه ی سمت راست ایجاد کرده و خط را طبق آن می شکند.
به عنوان مثال ممکن است تمایل داشته باشید بین دو پاراگراف خطی قرار دهید، همانطور که در مثال زیر ارائه شده

<p>This is paragraph one and should be on top</p>

<hr>

<p>This is paragraph two and should be at bottom</p>

و باز برچسب< hr /> مثالی از Empty می باشد که نیازی به باز کردن یا بستن برچسب ندارید زیرا چیزی برای رفتن بین آنها وجود ندارد.
در عنصر < hr /> یک فضای خالی بین کاراکترهای hr و اسلش مقابل آن وجود دارد. اگر این فضا را حذف کنید مرورگرهای قدیمی تر در اجرای خط افقی مشکل خواهند داشت. در حالیکه اگر اسلش مقابل آن را حذف کنید عنصر باقیمانده < hr> می باشد که در HTML فاقد اعتبار می باشد.

حفظ طراحی

گاهی اوقات تمایل دارید که متن فرمت دقیق خود در HTML را دنبال کند، در این موارد می توانید از برچسب پریفرمت < pre> استفاده کنید.
هر متن بین برچسب باز کننده ی < pre> و برچسب بستن < /pre> طراحی متن منبع را حفظ خواهد کرد.

Text in a pre element

is displayed in a fixed-width

font, and it preserves

both spaces and

line breaks

سعی کنید از همان کد بدون نگهداری آن بین برچسب های < pre>...< /pre> استفاده کنید.

آموزش طراحی سایت

فضاهای غیرشکست:

فرض کنید می خواهید از عبارت "12 Angry Men." استفاده کنید. در اینجا از مرورگر نمی خواهید عبارت را بین دو خط به صورت 12 Angry و Men بشکند.

An example of this technique appears in the movie "12 Angry Men."

در مواردی که نمی خواهید مرورگر متن را بشکند باید به جای یک فضای عادی از فضای غیر شکست استفاده کنید. برای مثال وقتی "12 Angry Men" را در یک پاراگراف کدگذاری می کنید باید از کدی مانند زیر استفاده کنید:

<p>An example of this technique appears in the movie "12 Angry Men."</p>

عناصر در HTML

یک عنصر HTML توسط یک برچسب شروع کننده تعریف می شود. اگر عنصر دارای محتوای دیگری باشد، با یک برچسب بسته کننده تمام می شود در حالیکه جلوی نام عنصر یک علامت اسلش قرار گرفته است که می توانید در جدول زیر برخی ازاین برچسب ها را مشاهده کنید:

نابراین در اینجا< p>....< /p> یک عنصر HTML و< h1>...< /h1> عنصر دیگری از HTML می باشد. عناصری از HTML وجود دارند که نیازی به بسته شدن ندارند مانند < img... />, < hr /> و< br /> . این عناصر با عنوان void elements (عناصر خالی) شناخته می شوند.
داکیومنت های HTML دارای درختی از این عناصر می باشند و مشخص می کنند که چگونه داکیومنت ها باید ساخته شوند و چه نوع محتوایی باید در چه بخشی از داکیومنت HTML قرار بگیرد.

برچسب HTML در مقابل عنصر

یک عنصر HTML به وسیله ی یک برچسب شروع کننده تعریف می شود. اگر عنصر دارای محتوای دیگری باشد با یک برچسب بستن تمام می شود.
برای مثال< p> برچسب شروع کننده ی یک پاراگراف می باشد و< /p> برچسب بستن همان پاراگراف می باشد، اما < p>This is paragraph< /p> عنصر یک پاراگراف می باشد.

عناصر تو در توی HTML

نگهداری یک عنصر HTML در داخل عنصر دیگر بسیار متداول می باشد.

<title>Nested Elements Example </title>

<h1>This is<i>italic</i> heading</h1>

آموزش Attributeها در HTML-آموزش HTML

ویژگی های زبان HTML

در این مبحث از آموزش های HTML می خواهیم به بررسی برخی از ویژگی های زبان HTML بپردازیم:
برخی از برچسب های HTML مانند برچسب های تیتر و برچسب های پاراگراف، و موارد استفاده ی آنها را مشاهده کردیم. تاکنون از آنها به ساده ترین شکل خود استفاده کرده ایم، اما بیشتر برچسب های HTML می توانند ویژگی هایی داشته باشند که مقداری اطلاعات اضافه می باشد.
یک attribute برای تعریف ویژگی های عنصر HTML استفاده می شود و در داخل برچسب بازکننده ی عنصر قرار می گیرد. همه ی ویژگی ها از دو بخش تشکیل شده اند: name و value.

• Name ویژگی مورد نظر شما برای تنظیم میباشد، به عنوان مثال عنصر پاراگرافp> > در مثال ارائه شده دارای ویژگی می باشد که نام آن align می باشد و شما می توانید از آن برای تنظیم پاراگراف در صفحه استفاده کنید.
• Value همان است که شما می خواهید مقدار ویژگی تنظیم شود و همیشه در داخل گیومه قرار می دهید. مثال زیر سه مقدار ممکن ازیک ویژگی تراز را نشان می دهد: چپ، مرکز و راست.

ویژگی نام ها و ویژگی مقادیر غیرهوشمند می باشند. به هرحال وب جهانی Consortium (W3C) مقادیر ویژگی ها را در HTML 4 با حروف کوچک پیشنهاد می دهد.

مثال:

<title>Align Attribute Example</title>

<p align="left">This is left aligned</p>

<p align="center">This is center aligned</p>

ویژگی های اصلی

چهار ویژگی اصلی که می توانند در اکثر عناصر HTML مورد استفاده قرار بگیرند عبارتند از:

• id
• title
• class
• style

ویژگی id

ویژگی id یک برچسب HTML می تواند برای تشخیص یک عنصر در یک صفحه ی HTML مورد استفاده قرار بگیرد. دو دلیل اصلی برای تمایل شما به استفاده از ویژگی id در یک عنصر وجود دارد:

• اگر یک عنصر یک ویژگی را به عنوان تشخیص دهنده ی منحصر به فرد استفاده می کند شناخت تنها آن عنصر و محتوای مربوط به آن ممکن می باشد.
• اگر دارای دو عنصر هم نام در یک صفحه ی وب می باشید، می توانید از عنصر id برای تشخیص این عناصر هم نام استفاده کنید.

در مورد طراحی صفحه در آموزش های مجزا بحث خواهیم کرد، اکنون اجازه بدهید از ویژگی id برای تشخیص عناصر بین دو پاراگراف استفاده کنیم، مانند مثال زیر:

<p id="html">This para explains what is HTML</p>

<p id="css">This para explains what is Cascading Style Sheet</p>

آموزش طراحی سایت

ویژگی title:

این ویژگی یک تیتر پیشنهادی برای عنصر ارائه می دهد. ترکیب مربوط به ویژگی title شبیه به ترکیب توضیح داده شده برای ویژگی id می باشد. رفتار این ویژگی بستگی به عنصری دارد که آن را حمل می کند، گرچه اغلب اوقات وقتی مکان نما روی عنصر قرار می گیرد یا عنصر در حال بارگذاری می باشد، با عنوان یک راهنمای ابزار(tooltip) نمایش داده می شود.

<title>The title Attribute Example</title>

<h3 title="Hello HTML!">Titled Heading Tag </h3>

اکنون سعی کنید مکان نما را روی "Titled Heading Tag Example" بیاورید، خواهید دید که هر تیتری که در کد خود استفاده کرده اید، مانند یک راهنمای ابزار نمایش داده خواهد شد.

ویژگی class:

این ویژگی برای برقراری ارتباط بین یک عنصر با یک صفحه ی طراحی استفاده می شود و گروه عنصر را مشخص می کند. وقتی که را یاد بگیرید Cascading Style Sheet (CSS) در مورد این ویژگی بیشتر فرا خواهید گرفت. اکنون تا همین حد کافیست.
مقدار ویژگی نیز ممکن است لیستی از فضاهای مجزای نام های گروه باشد، برای مثال:

class="className1 className2 className3"

ویژگی style

این ویژگی به شما اجازه می دهد تا قوانین CSS را در داخل عنصر مشخص کنید.

<title>The style Attribute</title>

<p style="font-family:arial; color:#FF0000;">Some </p>

اکنون CSS را یاد نمیگیریم بنابراین اجازه دهید بدون اینکه بیشتر از این خود را در مورد CSS اذیت کنیم، به جلوتر برویم. در اینجا لازم است در مورد ویژگی های HTML بدانید و اینکه چگونه در هنگام طراحی متن مورد استفاده قرار می گیرند.

آموزش طراحی سایت

درونی کردن ویژگی ها

سه ویژگی درونی وجود دارند که برای اکثر عناصر HTML استفاده می شوند:

• dir
• lang
• xml:lang

ویژگی dir

این ویژگی به شما اجازه می دهد تا مسیری را به مرورگر نشان دهید که متن در آن باید جریان داشته باشد. ویژگی dir می تواند یکی از دو مقدار باشد، همانطور که در جدول زیر نشان داده شده است:

<title>Display Directions</title>

This is how IE 5 renders right-to-left directed text.

وقتی که ویژگی dir در داخل برچسب html> > استفاده می شود، مشخص می کند که چگونه متن در کل داکیومنت نمایش داده می شود. وقتی در برچسب دیگری مورد استفاده قرار بگیرد، مسیر متن را برای محتوای مربوط به آن برچسب کنترل می کند.
ویژگی lang: این ویژگی به شما کمک می کند تا زبان اصلی استفاده شده در یک داکیومنت را نشان دهید، اما این ویژگی فقط برای سازگاری معکوس با ورژن های قدیمی تر HTML در HTML حفظ شده است. این ویژگی به وسیله ی ویژگی xml:lang در داکیومنت های جدید HTML جایگزین شده است.
مقادیر ویژگی lang کدهای دو کاراکتری زبان استاندارد ISO-639 می باشند. HTML Language Codes: ISO 639 را برای لیست کاملی از کدهای زبان چک کنید.

<title>English Language Page</title>

This page is using English Language

ویژگی xml:lang

این ویژگی جایگزین xhtml برای ویژگی lang می باشد. مقدار ویژگی xml:lang باید یک کد ISO-639 می باشد، همانطور که در بخش قبل بیان شد.

ویژگی های عمومی

در اینجا جدولی را می بینید که برخی دیگر از ویژگی هایی که در برچسب های HTML مفید می باشند،را نشان می دهد.

آموزش قالب بندی در HTML-آموزش HTML

در ادامه مباحث آموزشی HTML قبل، می خواهیم ببینیم چه آیتم هایی در format دادن و قالب بندی صفحات HTML مورد نیاز ما هستند.
اگر با پردازشگر word کار می کنید باید با بولد کردن (bold)، ایتالیک کردن و آندرلاین کردن متن آشنا باشید. این ها فقط سه گزینه از ده گزینه موجود برای چگونگی ظاهر شدن متن در HTML و XHTML می باشند.

بولد کردن متن

هرچیزی که بین عناصر< b>...< /b> قرار می گیرد به صورت بولد ظاهر می شود، مانند مثال زیر:

<p>This text is normal.</p>

<p><b>This text is bold</b>.</p>

<p>The following word uses a <b>bold</b> </p>

ایتالیک کردن متن

هر چیزی که بین عناصر< i>...< /i>قرار بگیرد به صورت ایتالیک ظاهر می شود، مانند مثال زیر:

<p>This text is normal.</p>

<p><i>This text is italic</i>.</p>

<p>The following word uses a <i>italicized</i> </p>

آموزش طراحی سایت

آندرلاین کردن متن

هر چیزی که بین عناصر < u>...< /u> قرار بگیرد به صورت آندرلاین ظاهر می شود، مانند مثال زیر:

<p>This is a <u>parragraph</u>.</p>

<p>The following word uses a <u>underlined</u> typeface.</p>

خط کشیدن روی متن

هر چیزی که بین گزینه های < strike>...< /strike> قرار بگیرد، با یک strikethrough نمایش داده می شود که خط باریکی می باشد که روی متن کشیده می شود، همانطور که در مثال زیر مشاهده می کنید:

<p>Version 2.0 is <strike>not yet available!</strike> now available!</p>

فونت monospaced

محتوای عنصر < tt>...< /tt> به فونت monospaced نوشته می شود. اکثر فونت ها با عنوان فونت هایی با عرض متغیر شناخته شده اند، زیرا حروف مختلف دارای عرضهای مختلف هستند ( به عنوان مثال حرف m عریض تر از حرف I می باشد.) به هرحال در فونت monospaced تمام حروف دارای عرض یکسان می باشند.

<p><tt>Teletype text</tt></p>

متن superscript ( چاپ شده در بالا)

محتوای عنصر < sup>...< /sup> در بالا نوشته می شود، فونت استفاده شده برای آن همان فونت کاراکترهای اطراف آن می باشد، اما به اندازه ی نصف یک کاراکتر بالاتر از دیگر کاراکترها نمایش داده می شود.

<p>This is ^{superscripted} text.</p>

متن subscript (چاپ شده در زیر)

محتوای عنصر< sub>...< /sub> در زیر نوشته می شود. اندازه ی فونت استفاده شده برای آن به اندازه ی فونت کاراکترهای اطراف می باشد اما به اندازه ی نصف ارتفاع یک کاراکتر زیر کاراکترهای دیگر نمایش داده می شود.

<p>This is _subscripted text.</p>

متن مندرج

هرچیزی که بین عنصر ... قرار بگیرد به عنوان متن مندرج نمایش داده می شود.

<p>My favorite <ins>color</ins> is red.</p>

متن حذف شده

هر چیزی که بین عنصر < del>...< /del> ظاهر شود با عنوان یک متن حذف شده نمایش داده می شود.

<p>My favorite color is <del>blue</del> red.</p>

متن بزرگتر

محتوای عنصر < big>...< /big> اندازه فونت را بزرگتر از متن اطراف نشان می دهد. مانند مثال زیر:

<p><big>Bigger text</big></p>

متن کوچکتر

محتوای عنصر < small>...< /small> متن را یک سایز کوچکتر از متن اطراف آن نشان می دهد، مانند مثال زیر:

<h2>HTML <small>Small</small> Formatting</h2>

گروه بندی محتوا

عناصر< div>و < span> به شما اجازه می دهند تا برای ایجاد بخش ها و یا زیرمجموعه های یک صفحه، عناصر زیادی را با یکدیگر گروه بندی کنید.
برای مثال ممکن است تمایل داشته باشید که تمام پاورقی ها را در یک صفحه در داخل عنصر < div> قرار دهید تا نشان دهید که تمام عناصر موجود در آن عنصر مربوط به پاورقی می باشند. پس از آن ممکن است طرحی را به عنصر< div> ضمیمه کنید، طوریکه با استفاده از مجموعه ای از قوانین طراحی ظاهر شوند.

<div style="color:#0000FF">

<h3>This is a heading</h3>

<p>This is a paragraph.</p>

</div>

از طرف دیگر عنصر < span> فقط می تواند برای گروه بندی داخل خطی عناصر استفاده شود. بنابراین اگر بخشی از جمله یا پاراگراف را دارید که می خواهید با هم در یک گروه قرار دهید، می توانید از عنصر < span> مانند زیر استفاده کنید:

<p>My mother has <span style="color:blue">blue</span> eyes.</p>

این برچسب ها عموما با CSS استفاده می شوند تا به شما اجازه دهند طرحی را به بخشی ازیک صفحه ضمیمه کنید.

پایان بخش چهارمآموزش طراحی سایت

آموزش #C-آموزش سی شارپ:قسمت چهارم

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت چهارم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با ساختارهای تکرار حلقه Loops , کار با توابع Function در سی شارپ آشنا شدیم. ادامه آموزش برنامه نویسی #C :

آموزش #C-آموزش سی شارپ

آموزش کار با پارامترهای تابع در زبان C#

آموزش سی شارپ

در درس قبلی، به طور کامل نحوه کار با تابع ها در C# و فراخوانی و استفاده آن ها را آموزش دادیم. تا حدودی به آموزش نحوه تعیین و ارسال پارامترهای تابع هم پرداختیم. اما در این درس به صورت اختصاصی قابلیت ها و کارکردهای پارامترها را بررسی خواهیم کرد.
اولین چیزی که به بررسی آن خواهیم پرداخت، تغییردهنده های ref و out یا modifiers هستند. زبان C# همانند اکثر زبان های برنامه نویسی دیگر، بین متغیرهای ارسال با مقدار “by value” و ارسال با رفرنس “by refrence” تفاوت قائل می شود.
حالت پیش فرض در زبان C#، ارسال با مقدار یا “by value” است. این حالت به معنای آن است که وقتی شما یک متغیر را به تابع ای به عنوان پارامتر ارسال می کنید، درواقع یک کپی از آن شی را می فرستید و نه رفرنس به آدرس عمل واقعی متغیر. از طرف دیگر این کار به این معنی است که شما می توانید تغییرات و عملیات مورد نظر خود را بر روی متغیر پارامتر ارسالی انجام دهید. بدون این که شی اصلی آن متغیر را در حافظه دستکاری نمایید و به عبارت دیگر هر کاری بر روی پارامتر در درون تابع انجام می دهید، بر روی نسخه کپی آن اجرا می شود نه متغیر اصلی.
با استفاده از واژه های کلیدی ref و out می توانید عملکرد فوق را تغییر داده و نسخه اصلی یک متغیر را به جای مقدار آن به تابع ارسال نمایید.

آموزش ref modifier :

کد مثال زیر را مطالعه نمایید :

static void Main(string[] args)

{

int number = 20;

AddFive(number);

Console.WriteLine(number);

Console.ReadKey();

}

static void AddFive(int number)

{

number = number + 5;

}

در کد مثال فوق، یک متغیر عددی به نام number از نوع integer تعریف کرده و مقدار 20 را به آن می دهیم. سپس این متغیر را به تابع AddFive() ارسال نموده سپس مقدار 5 واحد را به آن اضافه می کند. اما آیا متغیر واقعی number تغییر می کند؟
جواب خیر است، مقدار 5 به نسخه کپی متغیر number اضافه شده و فقط درون تابع مورد اشاره تغییر کرده است. زیرا ما یک نسخه کپی از متغیر number را ارسال کرده ایم، نه رفرنس به شی اصلی آن. این روش حالت پیش فرض در C# بوده و در بیشتر موارد مقصود ما هم همین است.
اما اگر بخواهید مقدار شی اصلی متغیر number را تغیر دهید، بایستی کلید واژه ref را همانند کد زیر به پارامتر اضافه نمایید :

static void Main(string[] args)

{

int number = 20;

AddFive(ref number);

Console.WriteLine(number);

Console.ReadKey();

}

static void AddFive(ref int number)

{

number = number + 5;

}

همانطور که در کد فوق مشاهده می کنید، ما علاوه بر این که در هنگام تعریف تابع، واژه کلیدی ref را به کار برده ایم، در هنگام فراخوانی تابع هم استفاده شده است.
اگر برنامه فوق را اجرا کنید، خواهید دید که مقدار اصلی متغیر number تغییر کرده است، نه نسخه کپی آن.

آموزش سی شارپ

آموزش تغییر دهنده out modifier :

تغییردهنده out modifier بسیار شبیه ref عمل می کند. هر دو آن ها باعث می شود تا نسخه اصلی و رفرنس متغیر به عنوان پارامتر ارسال شود و نه مقدار آن. اما دارای دو تفاوت عمده با هم هستند :

1. متغیری که به ref modifier ارسال می شود، حتما بایستی قبل از فراخوانی تابع مقداردهی اولیه شده باشد. اما این مورد درباره out صورت نکرده و شما می توانید یک متغیر مقداردهی نشده را به out ارسال کنید.
2. از طرف دیگر شما نمی توانید بدون این که به یک متغیر out مقدار بدهید، تابع مورد نظر خود را به پارامتر out فراخوانی کنید. درست است که می توانید یک متغیر مقداردهی اولیه نشده را به یک تابع به عنوان out Parameter ارسال کنید، اما برای استفاده از آن در بدنه تابع، بایستی مقدار جدیدی را برای آن تعریف کنید.

آموزش تغییر دهنده Params modifier :

تا اینجا، توابعی که تعریف کردیم، تعداد مشخصی پارامتر را در هنگام تعریف یا فراخوانی دریافت می کردند. اما مواردی وجود دارد که ممکن است شما بخواهید تابع مورد نظرتان تعداد متفاوتی پارامتر را در هر بار فراخوانی دریافت و ارسال کند. این کار با ارسال یک متغیر مثل آرایه به تابع همانند روش زیر امکان پذیر است :

static void GreetPersons(string[] names) { }

البته فراخوانی این نوع تابع ها کمی پیچیده تر از حالت معمولی است، به صورت زیر :

GreetPersons(new string[] { "John", "Jane", "Tarzan" });

روش فوق کاملا درست، اما می توان آن را به صورت زیر بهتر بنویسید. با استفاده از واژه کلیدی Params :

static void GreetPersons(params string[] names) { }

کد فراخوانی فوق همانند فراخوانی به صورت زیر است :

GreetPersons("John", "Jane", "Tarzan");

مزیت دیگر استفاده از کلید واژه Params این است که شما می توانید پارامترهای خالی (2re, Parameters) را هم به تابع ارسال کنید.
در هنگام استفاده از Params، تابع می تواند انواع دیگری از پارامترها را نیز دریافت کند، منتهی پارامترهای Params بایستی در انتها تعریف شوند. از طرف دیگر فقط از یک پارامتر Params در تعریف و فراخوانی هر تابع می توان استفاده کرد.
کد مثال زیر، مثال کاملی از نحوه استفاده از Params در C# است :

static void Main(string[] args)

{

GreetPersons(0);

GreetPersons(25, "John", "Jane", "Tarzan");

Console.ReadKey();

}

static void GreetPersons(int someUnusedParameter, params string[] names)

{

foreach(string name in names)

آموزش سی شارپ

آموزش کار با آرایه ها Arrays در زبان C#

آرایه ها Arrays مجموعه ای از آیتم ها مثل متن String می باشند. شما می توانید از آرایه ها برای قرار دادن چندین متغیر همسان در یک گروه و سپس انجام اعمال خاصی بر روی آن ها مثل مرتب سازی یا sorting استفاده کنید.
آرایه ها در C# تقریبا شبیه متغیرها تعریف می شوند با این فرق که یک [ ] در مقابل نوع داده ای آرایه قرار می گیرد. ساختار کلی تعریف یک آرایه در C# به صورت زیر است :

string[] names;

برای استفاده از یک آرایه نیاز دارید آن را تعریف اولیه و مقداردهی کنید. به صورت زیر :

string[] names = new string[2];

در کد فوق، عدد 2 سایز آرایه را تعیین می کند. سایز آرایه تعداد اعضایی که می توانید در آرایه قرار دهید را مشخص می سازد. قرار دادن آیتم ها در یک Arrays کار ساده ای است. به صورت زیر :

names[0] = "John Doe";

اما چرا در تعریف اولین عضو آرایه از عدد 0 استفاده کردیم. به دلیل این که در C# همانند سایر زبان های برنامه نویسی، شمارش واحدها به جای 1 از 0 شروع می شود. بنابراین اولین عضو آرایه با 0 اندیس گذاری شده، دومی با 1 و به این ترتیب.
شما بایستی به تعداد اعضای یک آرایه دقت کنید، زیرا تعریف عضو بیشتر از تعداد تعیین شده برای آرایه، برنامه را دچار خطا می کند. دقت کنید وقتی یک آرایه با 2 عضو تعیین می شود، اعضای آن دارای اندیس های 0 و 1 هستند و عضوی با 2 اندیس وجود ندارد. این یک اشتباه رایج در هنگام استفاده از آرایه هاست.
در درس های قبل تر، با ساختارهای تکرار (حلقه) در C# آشنا شدید، این ساختارها برای کار با آرایه ها بسیار مناسب هستند.
رایج ترین راه برای استخراج اطلاعات یک آرایه Arrays استفاده از حلقه ها یا loops می باشد. در هر بار تکرار حلقه، یک عضو آرایه استخراج شده و می توان عملیات مورد نظر خود را بر روی آن انجام داد. در مثال عملی زیر، نحوه خواندن و کار با یک آرایه را به وسیله حلقه loop نشان داده ایم :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

string[] names = new string[2];

names[0] = "John Doe";

names[1] = "Jane Doe";

foreach(string s in names)

Console.WriteLine(s);

Console.ReadLine();

}

}

}

در مثال فوق، از حلقه foreach استفاده کردیم که ساده ترین نوع حلقه برای کار با آرایه هاست. اما می توان از سایر انواع حلقه ها در C# نیز استفدده نمود، مثل حلقه for که به راحتی به وسیله آن می توان اعضای یک آرایه را شمرد و به تعداد اعضا پیام در خروجی چاپ کرد :

for(int i = 0; i < names.Length; i++)

Console.WriteLine("Item number " + i + ": " + names[i]);

کارکرد کد فوق بسیار ساده است. ما از اندازه طول آرایه (Arrays Length) برای تعیین این که حلقه بایستی چند بار تکرار شود، استفاده کرده ایم. همچنین از شمارنده Counter(i) برای فهمیدن این که هر لحظه در کجای پردازش آرایه بوده و برای بیرون کشیدن هریک از اعضای آن استفاده نموده ایم. همانطور که در هنگام تعریف و مقداردهی آرایه از یک عدد به نام اندیس یا indexer استفاده کردیم، از همان عدد می توان برای خواندن و بیرون کشیدن اعضای آرایه استفاده نمود.
در بخش قبل گفتیم که می توان اعضای یک آرایه را مرتب یا sort کرد. این کار بسیار راحت است. کلاس Array Class شامل چندین متد (method) مختلف است که از آن ها می توانید برای کار با آرایه ها استفاده کنید. در مثال زیر اعداد به جای string یا متن استفاده کرده ایم تا منظور خاصی را نشان دهیم، وگرنه به همین سادگی می توان اعضای یک آرایه را از نوع string هم تعریف کرد. روش بسیار ساده تر دیگری نیز برای پر کردن و مقداردهی اعضای یک آرایه وجود دارد، به خصوص زمانی که اعضای آرایه شما مشخص و مرتب هستند. به صورت زیر :

int[] numbers = new int[5] { 4, 3, 8, 0, 5 };

فقط با استفاده از یک خط کد، آرایه ای با 5 عضو را ایجاد نموده و پنج عدد یا integer را به عنوان اعضای آن مقداردهی کردیم.
با پر کردن اعضای یک آرایه به روش فوق، شما یک مزیت دیگر در کد خود خواهید داشت. با روش فوق، کامپایلر تعداد اعضای تعریف شده برای آرایه را با تعداد آیتم های شما چک کرده و اگر بیشتر از تعداد اعضا، آیتم ارائه دهید، خطا رخ می دهد. درواقع کد فوق را به صورت زیر می توان خلاصه تر نوشت، ولی در این حالت چک کردن خودکار کامپایلر را از دست می دهیم :

int[] numbers = { 4, 3, 8, 0, 5 };

اما بیایید نحوه مرتب کردن یا sort یک آرایه را باهم بررسی کنیم. مثال زیر را به دقت مطالعه کنید :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int[] numbers = { 4, 3, 8, 0, 5 };

Array.Sort(numbers);

foreach(int i in numbers)

Console.WriteLine(i);

Console.ReadLine();

}

}

}تنها چیز جدید در کد مثال فوق، دستور Array.Sort است. این متد می تواند پارامترهای مختلفی را به عنوان ورودی دریافت کرده و در هر کدام یک نوع آرایه را مرتب خواهد کرد. مثلا نزولی، صعودی و یا ... .
کلاس Array Class دارای متدهای مختلف دیگری برای کار با آرایه ها مثل متد Reverse() است که به وسیله آن می توان ترتیب اعضای یک آرایه را معکوس کرد. برای درک بهتر، به لیست کامل متدهای آرایه ها در C# بروید.
آرایه هایی که در مثال های این درس استفاده کردیم، همه تک بعدی هستند، ولی آرایه ها در C# می توانند 2 یا 3 بعدی نیز باشند. به این آرایه ها آرایه های تو در تو یا ماتریس هم می گویند.
آرایه های چند بعدی در C# به 2 دسته تقسیم می شوند :

• آرایه های مستطیلی یا Rectangular Array.
• آرایه های نامنظم یا Jagged Array.

فرق بین دو نوع آرایه فوق در این است که هر بعد آرایه های مستطیلی بایستی یک اندازه باشند، مثلا یک آرایه ها 4×4.
اما هر بعد آرایه های Jagged Array می توانند دارای سایزهای مختلفی باشند. بحث در مورد آرایه چند بعدی بسیار گسترده بوده و خارج از حوصله این آموزش می باشد.

پایان قسمت چهارم آموزش برنامه نویسی سی شارپ

با ادامه آموزش سی شارپ

همراه ما باشید

آموزش سی شارپ-صفر تا 100

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت سوم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با انواع داده ای Data Types , ساختار شرطی if و کار با دستور Switch در سی شارپ آشنا شدیم

آموزش کار با ساختارهای تکرار حلقه Loops در C#

یکی دیگر از تکنیک های اصلی در زمان نوشتن نرم افزارها، امکان ایجاد حلقه ها دستوری یا looping است. این نوع دستورات امکان تکرار بلوک هایی از کد برای دفعات دلخواه را می دهند. برای مثال ما می خواهیم گروهی از دستورات تا زمانی که مقدار یک متغیر مثلا کمتر از 10 است، تکرار شود، در این حالت بایستی از حلقه ها در C# استفاده کنیم.
در زبان C#، چهار نوع حلقه اصلی داریم که در ادامه به تشریح هر یک از آن ها با ارائه مثال های عملی خواهیم پرداخت .

آموزش سی شارپ

حلقه loop While :

حلقه While loop آسان ترین نوع حلقه در زبان C# بوده و به همین دلیل آموزش حلقه ها را از این حلقه شروع می کنیم. حلقه While loop مجموعه بلوک دستورات تعیین شده برای آن را تا زمانی که شرط تعیین شده برای حلقه درست true باشد، اجرا می کند. کد زیر یک مثال ساده از کاربرد حلقه While را نشان می دهد، در ادامه به تشریح بیشتر کد می پردازیم :

using System;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int number = 0;

while(number < 5)

{

Console.WriteLine(number);

number = number + 1;

}

Console.ReadLine();

}

}

}

برنامه را اجرا نمایید. لیستی از اعداد 0 تا 4 برای شما نمایش داده خواهد شد. متغیر number که درواقع شمارنده حلقه While مثال نیز هست، از عدد 0 شروع شده و هر بار که دستورات حلقه یک بار اجرا می شوند، مقدار آن یک واحد افزایش پیدا می کند.
تا زمانی که مقدار متغیر number کمتر از 5 و نه خود 5 باشد، اجرای دستورات ادامه پیدا کرده و با رسیدن عدد number به 5، اجرای حلقه متوقف شده و برنامه به خط کد بعد از حلقه While پرش می کند.

آموزش سی شارپ

حلقه do loop :

کارکرد حلقه do loop کمی متفاوت با حلقه While loop است. در حلقه do loop ابتدا دستورات بدنه حلقه یک بار اجرا شده و در پایان شرط حلقه چک می شود. در صورت درست بودن شرط، باز هم دستورات حلقه تکرار می شود.
نکته مهم در مورد حلقه do loop این است که اگر حتی شرط حلقه از ابتدا درست نباشد، دستورات حلقه حداقل یک بار اجرا می شوند.
کد زیر یک مثال عملی از کار با حلقه do loop را نشان می دهد :

do

{

Console.WriteLine(number);

number = number + 1;

} while(number < 5);

خروجی حلقه do loop مثال فوق اعداد 0 تا 5 را چاپ کرده و با رسیدن شماره حلقه به 6، اجرای آن متوقف می شود.

حلقه for loop :

مکانیزم حلقه for loop با حلقه های قبلی کمی متفاوت است. از این حلقه بهتر است زمانی استفاده شود که می دانیم حدودا حلقه چند بار ممکن است تکرار شود. حلقه for loop دارای یک عدد به عنوان شمارنده است که با هر بار اجرای حلقه، مقدار آن به اندازه واحد تعیین شده کم یا زیاد می شود. اجرای حلقه تا زمانی که شرط آن درست باشد، ادامه داشته و شرط در ابتدای اجرای حلقه تست می شود. کد زیر یک مثال عملی از حلقه for loop را نشان می دهد :

using System;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int number = 5;

for(int i = 0; i < number; i++)

Console.WriteLine(i);

Console.ReadLine();

}

}

}

کد مثال فوق خروجی همانند حلقه While loop ایجاد می کند اما همانطور که شماهده می کنید، این حلقه کمی متراکم تر از حلقه های قبلی است. حلقه for از سه بخش اصلی تشکیل شده است :
ابتدا یک مقدار متغیر را برای شمارش اجرای حلقه تعریف و مقداردهی می کنیم، یک شرط برای اجرای حلقه بر مبنای متغیر شمارنده تعیین شده و یک گام افزایش یا کاهش جهت شمارش اجرای حلقه و کنترل گام آن مثل ++ یا – تعیین می گردد.
در کد مثال فوق، در مرحله اول شمارنده حلقه را به نام i تعریف و با مقدار 0 مقداردهی کرده ایم، این بخش حلقه فقط یک بار و در هنگام شروع حلقه اجرا می شود.
دو قسمت بعدی حلقه، در هر بار تکرار حلقه، اجرا می شوند. در هر بار، مقدار متغیر i با متغیرهای عددی number مقایسه شده و در صورتی که کوچکتر از آن باشد، دستورات حلقه یک بار دیگر اجرا شده ومقدار i یک واحد افزایش می یابد.

آموزش سی شارپ

نکته 1 :

اگر برای متغیر حلقه ، گام افزایش یا کاهش تعیین نکنید، در صورت درست بودن اولیه شرط حلقه، حلقه for به صورت نامحدود اجرا می شود.

نکته 2 :

گام افزایش یا کاهش شمارنده حلقه را به جای پرانتز جلوی for، در درون بدنه دستورات حلقه نیز می توان قرار داد.

حلقه foreach loop :

حلقه آخری که در این بخش بررسی خواهیم کرد، حلقه foreach loop است. از این حلقه معمولا در هنگام کار با مجموعه ای از آیتم ها مثل آرایه ها (Arrays) و یا متغیرهای لیستی استفاده می شود. در کد مثال حلقه foreach از یک متغیر لیستی به نام ArrayList استفاده می کنیم.
به کد مثال عملی حلقه foreach loop دقت کنید :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

ArrayList list = new ArrayList();

list.Add("John Doe");

list.Add("Jane Doe");

list.Add("Someone Else");

foreach(string name in list)

Console.WriteLine(name);

Console.ReadLine();

}

}

}

در ابتدای مثال، ابتدا یک نمونه از متغیر لیستی ArrayList به نام list را ایجاد و سپس چندین مقدار متنی را به عنوان اعضای آن، به آرایه خود اضافه کرده ایم.
با استفاده از حلقه foreach loop به درون هر یک از آیتم های آرایه رفته و مقدار آن عضو را برابر با متغیر name قرار داده ایم. سپس مقدار متغیر name را در خروجی چاپ کرده ایم.
همانطور که در کد مثال مشاهده می کنید، ما به حلقه foreach اعلام کرده ایم که متغیر name از نوع متنی string می باشد. در هنگام کار با حلقه foreach حتما بایستی نوع داده ای که می خواهید حلقه درون آن حرکت کند را اعلام کنید.
در مواردی که نوع داده ای اعضای آرایه شما ممکن است با هم متفاوت باشد، بهتر است از یک متغیر شی کلاس object class برای حرکت درون اعضای آرایه استفاده کنید.

نکته :

در هنگام کار با متغیرهای آرایه ای، حتما از حلقه foreach استفاده کنید. زیرا ساختار بسیار ساده تری نسبت به سایر حلقه ها در زبان C# دارد.

آموزش سی شارپ

آموزش کار با توابع Function در زبان C#

یک تابع یا Function در C#، به شما امکان می دهد مجموعه ای از دستورات را درون یک ظرف مشخص قرار داده و در هر جای برنامه که لازم داشتید، با به کار بردن نام تابع آن ها را فراخوانی کنید.
در برنامه نویسی پروژه ها، شما گاهی مجبور می شوید تا یک قطعه کد را در چندین محل مختلف مورد استفاده قرار دهید، در این حالت است که تابع ها (Function) به کمک شما می آیند. از طرف دیگر، به وسیله توابع شما می توانید کدهای پروژه خود را به بخش های مجزا و قابل تفکیک از هم تبدیل کنید.
در زبان C#، یک تابع (Function) به صورت کلی زیر تعریف می شود :

< visibility > < return type > < name > ( < parameters > )

{

< function code >

}

برای فراخوانی یک تابع، کافی است نام آن را نوشته و سپس یک پرانتز باز و بسته در مقابل آن قرار دهید. اگر تابع شما دارای یک یا چند پارامتر باشد، لیست پارامترها را هم در همین پرانتز قرار می دهید. به صورت زیر :

FunctionName ( Parameter1 , Parameter2  ,… ) ;

در کد مثال زیر یک تابع به نام Dostuff را فراخوانی کرده ایم :

public void DoStuff()

{

Console.WriteLine("I'm doing something...");

}

در کد تابع فوق، اولین بخش فراخوانی تابع، یعنی کلمه public، تعیین کننده میدان دید تابع در سطح برنامه بوده و تعیین آن اختیاری است. میدان دید یک تابع مشخص می کند آیا سایر توابع و کلاس های موجود در برنامه امکان مشاهده و دسترسی تابع مورد نظر را خواهند داشت یا خیر. Public به معنای عمومی بوده و یعنی سایر کلاس ها و توابع دیگر برنامه می توانند به تابع فوق دسترسی داشته باشند.

نکته :

اگر میدان دید برای یک تابع تعیین نشود، به صورت پیش فرض Private یا خصوصی در نظر گرفته می شود. Private تابع های هم کلاس تابع مورد نظر امکان دسترسی مستقیم به تابع را دارند.

در درس های بعدی به طور کامل به بررسی میدان دید یا Scope توابع خواهیم پرداخت.
بخش بعدی قسمت فراخوانی تابع تعیین نوع داده ای مقدار خروجی تابع است. این مقدار می تواند هر نوع داده ای خاص در C# بوده و یا Void تعیین شود. به کار بردن کلمه Void به این معناست که این تابع هیچ مقدار خاصی را بر نمی گرداند.
از طرف دیگر همانطور که می بینید پرانتزهای مقابل نام تابع خالی هستند و به این معناست که این تابع هیچ پارامتری را دریافت نمی کند.
بیایید کمی تابع فوق را به صورت زیر تغییر دهیم :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

return result;

}

در کد جدید تقریبا همه بخش ها را تغییر دادیم. تابع اکنون یک مقدار عددی integer را به عنوان خروجی برمی گرداند، در پارامتر عددی integer دریافت کرده و به جای چاپ متن در خروجی، یک عملیات ریاضی انجام داده و خروجی آن را به عنوان متغیر result بر می گرداند.
این کار به این معناست که هر موقع نیاز داشتیم، در هر بخشی از کد برنامه می توانیم تابع فوق را فراخوانی کرده و با ارسال دو عدد مورد نظر به آن، حاصل جمع آن ها را به صورت خروجی دریافت کنیم، تا این که هر بار لازم باشد کد عملیات ریاضی را مجددا بنویسیم.
تابع AddNumber() را می توانیم به راحتی توسط کد زیر در هر جای برنامه فراخوانی کرد ه و در حجم و زمان کدنویسی خود صرفه جویی زیادی بکنیم.

int result = AddNumbers(10, 5);

Console.WriteLine(result);

همانطور که اشاره کردیم، این تابع یک مقدار عددی را باز می گرداند. هنگامی که در یک تابع، هر نوع داده ای غیر از Void را تعیین می کنیم، به این معناست که تابع را مجبور نموده ایم تا یک مقدار برگشتی داشته باشد.

نکته :

اگر خط کد return را از کد مثال فوق بردارید، خواهی دید که در هنگام اجرای برنامه، کامپایلر بر بروی این تابع ارور داده و پیام زیر را صادر می کند :

'AddNumbers(int, int)': not all code paths return a value

پیام فوق به ما یادآوری می کند که تابع فوق، علی رغم این که یک مقدار خروجی برای آن در نظر
گرفته شده، اما هیچ خروجی را بر نمی گرداند. اما می خواهیم خروجی تابع را کنترل کنید، می توانید کدی مثل کد زیر را به تابع اضافه کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

}

اما باز هم پیام خطایی همانند مثال قبل صادر می شود، چرا؟ به این دلیل که هیچ ضمانتی وجود نداشته که شرط دستور if درست از آب در بیاید و برنامه خروجی داشته باشد (دستور return اجرا بشود). می توانید مشکل فوق را با تعیین یک مقدار پیش فرض برای عبارت return به صورت زیر حل کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

return 0;

}

کد اضافه شده فوق، مشکل برنامه ما را حل کرده و از طرف دیگر نشان می دهد می توانیم بیش از یک دستور return را در بدنه تابع خود تعریف کنیم. به محض اجرای دستور return در هر جای کد برنامه، خروجی تابع ارسال شده و اجرای مابقی دستورات تابع لغو می شود. در مثال فوق، اگر مقدار متغیر خروجی return بزرگتر از 10 باشد، هیچ گاه دستور return 0; اجرا نمی شود.

پایان قسمت سوم آموزش برنامه نویسی سی شارپ

با ادامه آموزش سی شارپ همراه ما باشید