آموزش سی شارپ-آموزش کار با آرایه ها Arrays در C#

آموزش کار با آرایه ها Arrays در زبان C# :

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت هفتم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با روش Method overloading در زبان C# آشنا شدیم. ادامه آموزش سی شارپ :

آرایه ها Arrays مجموعه ای از آیتم ها مثل متن String می باشند. شما می توانید از آرایه ها برای قرار دادن چندین متغیر همسان در یک گروه و سپس انجام اعمال خاصی بر روی آن ها مثل مرتب سازی یا sorting استفاده کنید.
آرایه ها در C# تقریبا شبیه متغیرها تعریف می شوند با این فرق که یک [ ] در مقابل نوع داده ای آرایه قرار می گیرد. ساختار کلی تعریف یک آرایه در C# به صورت زیر است :

string[] names;

برای استفاده از یک آرایه نیاز دارید آن را تعریف اولیه و مقداردهی کنید. به صورت زیر :

string[] names = new string[2];

در کد فوق، عدد 2 سایز آرایه را تعیین می کند. سایز آرایه تعداد اعضایی که می توانید در آرایه قرار دهید را مشخص می سازد. قرار دادن آیتم ها در یک Arrays کار ساده ای است. به صورت زیر :

names[0] = "John Doe";

اما چرا در تعریف اولین عضو آرایه از عدد 0 استفاده کردیم. به دلیل این که در C# همانند سایر زبان های برنامه نویسی، شمارش واحدها به جای 1 از 0 شروع می شود. بنابراین اولین عضو آرایه با 0 اندیس گذاری شده، دومی با 1 و به این ترتیب.
شما بایستی به تعداد اعضای یک آرایه دقت کنید، زیرا تعریف عضو بیشتر از تعداد تعیین شده برای آرایه، برنامه را دچار خطا می کند. دقت کنید وقتی یک آرایه با 2 عضو تعیین می شود، اعضای آن دارای اندیس های 0 و 1 هستند و عضوی با 2 اندیس وجود ندارد. این یک اشتباه رایج در هنگام استفاده از آرایه هاست.
در درس های قبل تر، با ساختارهای تکرار (حلقه) در C# آشنا شدید، این ساختارها برای کار با آرایه ها بسیار مناسب هستند.
رایج ترین راه برای استخراج اطلاعات یک آرایه Arrays استفاده از حلقه ها یا loops می باشد. در هر بار تکرار حلقه، یک عضو آرایه استخراج شده و می توان عملیات مورد نظر خود را بر روی آن انجام داد. در مثال عملی زیر، نحوه خواندن و کار با یک آرایه را به وسیله حلقه loop نشان داده ایم :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

string[] names = new string[2];

names[0] = "John Doe";

names[1] = "Jane Doe";

foreach(string s in names)

Console.WriteLine(s);

Console.ReadLine();

}

}

}

در مثال فوق، از حلقه foreach استفاده کردیم که ساده ترین نوع حلقه برای کار با آرایه هاست. اما می توان از سایر انواع حلقه ها در C# نیز استفدده نمود، مثل حلقه for که به راحتی به وسیله آن می توان اعضای یک آرایه را شمرد و به تعداد اعضا پیام در خروجی چاپ کرد :

for(int i = 0; i < names.Length; i++)

Console.WriteLine("Item number " + i + ": " + names[i]);

کارکرد کد فوق بسیار ساده است. ما از اندازه طول آرایه (Arrays Length) برای تعیین این که حلقه بایستی چند بار تکرار شود، استفاده کرده ایم. همچنین از شمارنده Counter(i) برای فهمیدن این که هر لحظه در کجای پردازش آرایه بوده و برای بیرون کشیدن هریک از اعضای آن استفاده نموده ایم. همانطور که در هنگام تعریف و مقداردهی آرایه از یک عدد به نام اندیس یا indexer استفاده کردیم، از همان عدد می توان برای خواندن و بیرون کشیدن اعضای آرایه استفاده نمود.
در بخش قبل گفتیم که می توان اعضای یک آرایه را مرتب یا sort کرد. این کار بسیار راحت است. کلاس Array Class شامل چندین متد (method) مختلف است که از آن ها می توانید برای کار با آرایه ها استفاده کنید. در مثال زیر اعداد به جای string یا متن استفاده کرده ایم تا منظور خاصی را نشان دهیم، وگرنه به همین سادگی می توان اعضای یک آرایه را از نوع string هم تعریف کرد. روش بسیار ساده تر دیگری نیز برای پر کردن و مقداردهی اعضای یک آرایه وجود دارد، به خصوص زمانی که اعضای آرایه شما مشخص و مرتب هستند. به صورت زیر :

int[] numbers = new int[5] { 4, 3, 8, 0, 5 };

فقط با استفاده از یک خط کد، آرایه ای با 5 عضو را ایجاد نموده و پنج عدد یا integer را به عنوان اعضای آن مقداردهی کردیم.
با پر کردن اعضای یک آرایه به روش فوق، شما یک مزیت دیگر در کد خود خواهید داشت. با روش فوق، کامپایلر تعداد اعضای تعریف شده برای آرایه را با تعداد آیتم های شما چک کرده و اگر بیشتر از تعداد اعضا، آیتم ارائه دهید، خطا رخ می دهد. درواقع کد فوق را به صورت زیر می توان خلاصه تر نوشت، ولی در این حالت چک کردن خودکار کامپایلر را از دست می دهیم :

int[] numbers = { 4, 3, 8, 0, 5 };

اما بیایید نحوه مرتب کردن یا sort یک آرایه را باهم بررسی کنیم. مثال زیر را به دقت مطالعه کنید :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int[] numbers = { 4, 3, 8, 0, 5 };

Array.Sort(numbers);

foreach(int i in numbers)

Console.WriteLine(i);

Console.ReadLine();

}

}

}

تنها چیز جدید در کد مثال فوق، دستور Array.Sort است. این متد می تواند پارامترهای مختلفی را به عنوان ورودی دریافت کرده و در هر کدام یک نوع آرایه را مرتب خواهد کرد. مثلا نزولی، صعودی و یا ... .
کلاس Array Class دارای متدهای مختلف دیگری برای کار با آرایه ها مثل متد Reverse() است که به وسیله آن می توان ترتیب اعضای یک آرایه را معکوس کرد. برای درک بهتر، به لیست کامل متدهای آرایه ها در C# بروید.
آرایه هایی که در مثال های این درس استفاده کردیم، همه تک بعدی هستند، ولی آرایه ها در C# می توانند 2 یا 3 بعدی نیز باشند. به این آرایه ها آرایه های تو در تو یا ماتریس هم می گویند.
آرایه های چند بعدی در C# به 2 دسته تقسیم می شوند :

• آرایه های مستطیلی یا Rectangular Array.
• آرایه های نامنظم یا Jagged Array.

فرق بین دو نوع آرایه فوق در این است که هر بعد آرایه های مستطیلی بایستی یک اندازه باشند، مثلا یک آرایه ها 4×4.
اما هر بعد آرایه های Jagged Array می توانند دارای سایزهای مختلفی باشند. بحث در مورد آرایه چند بعدی بسیار گسترده بوده و خارج از حوصله این آموزش می باشد.

آموزش سی شارپ ادامه دارد

لینک قسمت اول : آموزش #C

آموزش #C-قسمت ششم

 

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت ششم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با کلاسها ,خواص Properties ,کار با تابع سازنده Constructor و تابع تخریب کننده یا Destructor در زبان C# آشنا شدیم. ادامه آموزش سی شارپ :

آموزش کار با روش Method overloading در C# :

بسیاری از زبان های برنامه نویسی از تکنیک ای به نام پارامترهای پیش فرض /اختیاری (defult/optional parameters) پشتیبانی می کنند. این تکنیک به برنامه امکان می دهد تا با تعیین مقدار پیش فرض برای یک یا چند پارامتر تابع، آن ها را در هنگام مقدار دهی اختیار کند. این روش برای افزودن انعطاف پذیری به کد برنامه، بسیار کاربرد دارد.
برای مثال، می خواهید قابلیت کارکرد را به تابع ای که یک یا چند پارامتر ورودی دارد، بدهید. در اینگونه موارد، به دلیل عدم ارسال تعداد مورد نیاز پارامتر در هنگام فراخوانی، ممکن است کد شما درست اجرا نشود. برای حل این مسئله، می توانید از امکان جدید تعیین پارامترهای اختیاری یا optional استفاده کنید. در این روش، شما برای برخی پارامترها یک مقدار پیش فرضی یا default تعیین کرده که حتی اگر در هنگام فراخوانی تابع، مقداری برای آن ارسال نشد، کد دچار مشکل نشود.
پارامترهای پیش فرض (default parameters) در زبان C# 4.0 معرفی شدند، اما تا قبل از آن برنامه نویسان از تکنیکی تقریبا مشابه به نام method overloading استفاده می کردند. در این حالت، برنامه نویس چندین تابع هم نام ولی با مجموعه پارامترهای مختلف را تعریف می کند. برای مثال متد اول یک پارامتر و متد دوم دو پارامتر دریافت می کند. یک مثال مناسب برای این روش، تابع Substring از کلاس String Class است. به صورت زیر :

string Substring (int startIndex)

string Substring (int startIndex, int length)

شما می توانید تابع فوق را با یک یا دو پارامتر فراخوانی کنید. اگر تابع را با یک پارامتر فراخوانی کنید حالت اول و اگر با دو پارامتر فراخوانی کنید، حالت دوم اجرا می شود.
بنابراین با تعیین شکل های مختلف از یک تابع، می توانید حجم کد نویسی را تا حدود زیادی کاهش دهیم. برای این منظور، کاری می کنیم تا متد ساده و معمولی، کد سایر متدها را تولید و اجرا کند. به مثال زیر دقت کنید :

class SillyMath

{

public static int Plus(int number1, int number2)

{

return Plus(number1, number2, 0);

}

public static int Plus(int number1, int number2, int number3)

{

return number1 + number2 + number3;

}

}

در کد مثال فوق، تابع Plus را با دو حالت تعریف کرده ایم. در حالت اول، تابع دو پارامتر را جهت جمع کردن 2 عدد دریافت می کند، درحالی که حالت دوم سه پارامتر دارد. درواقع کار اصلی را نسخه 3 پارامتری تابع انجام می دهد. اگر بخواهیم دو عدد را جمع کنیم، خیلی ساده، تابع با حالت 3 پارامتری را فراخوانی کرده و عدد 0 را به پارامتر سوم پاس می دهیم. تا به عنوان مقدار پیش فرض برای آن استفاده شود. کد مثال فوق، منظور ما در بخش قبل را نشان می دهد.
حال اگر بخواهید تا 4 عدد را با هم جمع کنید، می توانید یک نسخه 4 پارامتری دیگر را نیز به برنامه اضافه کنید. به صورت کد زیر :

class SillyMath

{

public static int Plus(int number1, int number2)

{

return Plus(number1, number2, 0);

}

 

public static int Plus(int number1, int number2, int number3)

{

return Plus(number1, number2, number3, 0);

}

 

public static int Plus(int number1, int number2, int number3, int number4)

{

return number1 + number2 + number3 + number4;

}

}

مثال فوق خیلی ساده تکنیک method overloading را در C# نشان داده و نحوه ارتباط دادن توابع با هم را بیان می کند.

 

آموزش سطح دسترسی(Access Modifier) در C#

با تعیین بازه دسترسی یک کلاس، متد، متغیر یا ویژگی در C#، روش و امکان دسترسی به آن عنصر و دیده شدن در سطح کل برنامه را تعیین می کند. به این امکان در اصطلاح سطح دسترسی یا access modifier می گویند.
رایج ترین حالت ها برای access modifier در C#، خصوصی Private و عمومی Public است، اما حالت های دیگری نیز وجود دارد که در لیست زیر به معرفی آن ها پرداخته ایم. برخی از موارد زیر ممکن است تاکنون مورد استفاده شما قرار گرفته باشد، اما دانستن آن ها ضروری است.

• عمومی Public : در این حالت عنصر به صورت عمومی تعریف شده و از هر جای برنامه توسط هر عنصر دیگر مثل سایر کلاس ها و توابع قابل دسترسی است. این حالت دارای حداقل محدودیت برای عنصر بوده و Enums و Interface ها به صورت پیش فرض public هستند.
• محافظت شده یا Protected : در این حالت عنصر فقط توسط عوامل کلاس خود یا کلاس هایی که از کلاس آن به ارث رفته اند، قابل دسترس است.
• درونی یا internal : در این حالت عنصر فقط درون پروژه جاری قابل دسترسی است.
• درونی محافظت شده یا Protected internal : این حالت، همانند حالت internal است با این تفاوت که عناصر موجود در کلاس هایی که از کلاس عنصر به ارث رفته اند، حتی اگر در پروژه های دیگر باشند قابلیت دسترسی به آن را دارند.
• خصوصی یا Private : در این حالت فقط اعضای همان کلاس امکان دسترسی به آیتم مورد نظر را دارند. این حالت دارای بیشترین میزان محدودیت بوده و Class ها و Struct ها به صورت پیش فرض خصوصی private هستند.

برای مثال، اگر شما دارای دو کلاس به نام های Class 1 و Class 2 باشید، اعضای private مربوط به Class 1 فقط درون خود آن کلاس قابل دسترس هستند. شما نمی توانید یک نمونه از اشیای Class 1 را در Class 2 ساخته و امکان دسترسی به آن ها را داشته باشید.
اما اگر Class 2 از Class 1 به ارث رفته یاشد (فرزند آن باشد) که در اصطلاح می گوییم inherit شده، فقط اعضای غیر private کلاس 1 در کلاس 2 قابل دسترس هستند.

 

پایان قسمت ششم آموزش سی شارپ

قسمت اول آموزش #C

آموزش سی شارپ-صفر تا 100

سلام با آموزش برنامه نویسی سی شارپ قسمت سوم در خدمت شما عزیزان هستیم, در قسمت قبلی با انواع داده ای Data Types , ساختار شرطی if و کار با دستور Switch در سی شارپ آشنا شدیم

آموزش کار با ساختارهای تکرار حلقه Loops در C#

یکی دیگر از تکنیک های اصلی در زمان نوشتن نرم افزارها، امکان ایجاد حلقه ها دستوری یا looping است. این نوع دستورات امکان تکرار بلوک هایی از کد برای دفعات دلخواه را می دهند. برای مثال ما می خواهیم گروهی از دستورات تا زمانی که مقدار یک متغیر مثلا کمتر از 10 است، تکرار شود، در این حالت بایستی از حلقه ها در C# استفاده کنیم.
در زبان C#، چهار نوع حلقه اصلی داریم که در ادامه به تشریح هر یک از آن ها با ارائه مثال های عملی خواهیم پرداخت .

آموزش سی شارپ

حلقه loop While :

حلقه While loop آسان ترین نوع حلقه در زبان C# بوده و به همین دلیل آموزش حلقه ها را از این حلقه شروع می کنیم. حلقه While loop مجموعه بلوک دستورات تعیین شده برای آن را تا زمانی که شرط تعیین شده برای حلقه درست true باشد، اجرا می کند. کد زیر یک مثال ساده از کاربرد حلقه While را نشان می دهد، در ادامه به تشریح بیشتر کد می پردازیم :

using System;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int number = 0;

while(number < 5)

{

Console.WriteLine(number);

number = number + 1;

}

Console.ReadLine();

}

}

}

برنامه را اجرا نمایید. لیستی از اعداد 0 تا 4 برای شما نمایش داده خواهد شد. متغیر number که درواقع شمارنده حلقه While مثال نیز هست، از عدد 0 شروع شده و هر بار که دستورات حلقه یک بار اجرا می شوند، مقدار آن یک واحد افزایش پیدا می کند.
تا زمانی که مقدار متغیر number کمتر از 5 و نه خود 5 باشد، اجرای دستورات ادامه پیدا کرده و با رسیدن عدد number به 5، اجرای حلقه متوقف شده و برنامه به خط کد بعد از حلقه While پرش می کند.

آموزش سی شارپ

حلقه do loop :

کارکرد حلقه do loop کمی متفاوت با حلقه While loop است. در حلقه do loop ابتدا دستورات بدنه حلقه یک بار اجرا شده و در پایان شرط حلقه چک می شود. در صورت درست بودن شرط، باز هم دستورات حلقه تکرار می شود.
نکته مهم در مورد حلقه do loop این است که اگر حتی شرط حلقه از ابتدا درست نباشد، دستورات حلقه حداقل یک بار اجرا می شوند.
کد زیر یک مثال عملی از کار با حلقه do loop را نشان می دهد :

do

{

Console.WriteLine(number);

number = number + 1;

} while(number < 5);

خروجی حلقه do loop مثال فوق اعداد 0 تا 5 را چاپ کرده و با رسیدن شماره حلقه به 6، اجرای آن متوقف می شود.

حلقه for loop :

مکانیزم حلقه for loop با حلقه های قبلی کمی متفاوت است. از این حلقه بهتر است زمانی استفاده شود که می دانیم حدودا حلقه چند بار ممکن است تکرار شود. حلقه for loop دارای یک عدد به عنوان شمارنده است که با هر بار اجرای حلقه، مقدار آن به اندازه واحد تعیین شده کم یا زیاد می شود. اجرای حلقه تا زمانی که شرط آن درست باشد، ادامه داشته و شرط در ابتدای اجرای حلقه تست می شود. کد زیر یک مثال عملی از حلقه for loop را نشان می دهد :

using System;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

int number = 5;

for(int i = 0; i < number; i++)

Console.WriteLine(i);

Console.ReadLine();

}

}

}

کد مثال فوق خروجی همانند حلقه While loop ایجاد می کند اما همانطور که شماهده می کنید، این حلقه کمی متراکم تر از حلقه های قبلی است. حلقه for از سه بخش اصلی تشکیل شده است :
ابتدا یک مقدار متغیر را برای شمارش اجرای حلقه تعریف و مقداردهی می کنیم، یک شرط برای اجرای حلقه بر مبنای متغیر شمارنده تعیین شده و یک گام افزایش یا کاهش جهت شمارش اجرای حلقه و کنترل گام آن مثل ++ یا – تعیین می گردد.
در کد مثال فوق، در مرحله اول شمارنده حلقه را به نام i تعریف و با مقدار 0 مقداردهی کرده ایم، این بخش حلقه فقط یک بار و در هنگام شروع حلقه اجرا می شود.
دو قسمت بعدی حلقه، در هر بار تکرار حلقه، اجرا می شوند. در هر بار، مقدار متغیر i با متغیرهای عددی number مقایسه شده و در صورتی که کوچکتر از آن باشد، دستورات حلقه یک بار دیگر اجرا شده ومقدار i یک واحد افزایش می یابد.

آموزش سی شارپ

نکته 1 :

اگر برای متغیر حلقه ، گام افزایش یا کاهش تعیین نکنید، در صورت درست بودن اولیه شرط حلقه، حلقه for به صورت نامحدود اجرا می شود.

نکته 2 :

گام افزایش یا کاهش شمارنده حلقه را به جای پرانتز جلوی for، در درون بدنه دستورات حلقه نیز می توان قرار داد.

حلقه foreach loop :

حلقه آخری که در این بخش بررسی خواهیم کرد، حلقه foreach loop است. از این حلقه معمولا در هنگام کار با مجموعه ای از آیتم ها مثل آرایه ها (Arrays) و یا متغیرهای لیستی استفاده می شود. در کد مثال حلقه foreach از یک متغیر لیستی به نام ArrayList استفاده می کنیم.
به کد مثال عملی حلقه foreach loop دقت کنید :

using System;

using System.Collections;

namespace ConsoleApplication1

{

class Program

{

static void Main(string[] args)

{

ArrayList list = new ArrayList();

list.Add("John Doe");

list.Add("Jane Doe");

list.Add("Someone Else");

foreach(string name in list)

Console.WriteLine(name);

Console.ReadLine();

}

}

}

در ابتدای مثال، ابتدا یک نمونه از متغیر لیستی ArrayList به نام list را ایجاد و سپس چندین مقدار متنی را به عنوان اعضای آن، به آرایه خود اضافه کرده ایم.
با استفاده از حلقه foreach loop به درون هر یک از آیتم های آرایه رفته و مقدار آن عضو را برابر با متغیر name قرار داده ایم. سپس مقدار متغیر name را در خروجی چاپ کرده ایم.
همانطور که در کد مثال مشاهده می کنید، ما به حلقه foreach اعلام کرده ایم که متغیر name از نوع متنی string می باشد. در هنگام کار با حلقه foreach حتما بایستی نوع داده ای که می خواهید حلقه درون آن حرکت کند را اعلام کنید.
در مواردی که نوع داده ای اعضای آرایه شما ممکن است با هم متفاوت باشد، بهتر است از یک متغیر شی کلاس object class برای حرکت درون اعضای آرایه استفاده کنید.

نکته :

در هنگام کار با متغیرهای آرایه ای، حتما از حلقه foreach استفاده کنید. زیرا ساختار بسیار ساده تری نسبت به سایر حلقه ها در زبان C# دارد.

آموزش سی شارپ

آموزش کار با توابع Function در زبان C#

یک تابع یا Function در C#، به شما امکان می دهد مجموعه ای از دستورات را درون یک ظرف مشخص قرار داده و در هر جای برنامه که لازم داشتید، با به کار بردن نام تابع آن ها را فراخوانی کنید.
در برنامه نویسی پروژه ها، شما گاهی مجبور می شوید تا یک قطعه کد را در چندین محل مختلف مورد استفاده قرار دهید، در این حالت است که تابع ها (Function) به کمک شما می آیند. از طرف دیگر، به وسیله توابع شما می توانید کدهای پروژه خود را به بخش های مجزا و قابل تفکیک از هم تبدیل کنید.
در زبان C#، یک تابع (Function) به صورت کلی زیر تعریف می شود :

< visibility > < return type > < name > ( < parameters > )

{

< function code >

}

برای فراخوانی یک تابع، کافی است نام آن را نوشته و سپس یک پرانتز باز و بسته در مقابل آن قرار دهید. اگر تابع شما دارای یک یا چند پارامتر باشد، لیست پارامترها را هم در همین پرانتز قرار می دهید. به صورت زیر :

FunctionName ( Parameter1 , Parameter2  ,… ) ;

در کد مثال زیر یک تابع به نام Dostuff را فراخوانی کرده ایم :

public void DoStuff()

{

Console.WriteLine("I'm doing something...");

}

در کد تابع فوق، اولین بخش فراخوانی تابع، یعنی کلمه public، تعیین کننده میدان دید تابع در سطح برنامه بوده و تعیین آن اختیاری است. میدان دید یک تابع مشخص می کند آیا سایر توابع و کلاس های موجود در برنامه امکان مشاهده و دسترسی تابع مورد نظر را خواهند داشت یا خیر. Public به معنای عمومی بوده و یعنی سایر کلاس ها و توابع دیگر برنامه می توانند به تابع فوق دسترسی داشته باشند.

نکته :

اگر میدان دید برای یک تابع تعیین نشود، به صورت پیش فرض Private یا خصوصی در نظر گرفته می شود. Private تابع های هم کلاس تابع مورد نظر امکان دسترسی مستقیم به تابع را دارند.

در درس های بعدی به طور کامل به بررسی میدان دید یا Scope توابع خواهیم پرداخت.
بخش بعدی قسمت فراخوانی تابع تعیین نوع داده ای مقدار خروجی تابع است. این مقدار می تواند هر نوع داده ای خاص در C# بوده و یا Void تعیین شود. به کار بردن کلمه Void به این معناست که این تابع هیچ مقدار خاصی را بر نمی گرداند.
از طرف دیگر همانطور که می بینید پرانتزهای مقابل نام تابع خالی هستند و به این معناست که این تابع هیچ پارامتری را دریافت نمی کند.
بیایید کمی تابع فوق را به صورت زیر تغییر دهیم :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

return result;

}

در کد جدید تقریبا همه بخش ها را تغییر دادیم. تابع اکنون یک مقدار عددی integer را به عنوان خروجی برمی گرداند، در پارامتر عددی integer دریافت کرده و به جای چاپ متن در خروجی، یک عملیات ریاضی انجام داده و خروجی آن را به عنوان متغیر result بر می گرداند.
این کار به این معناست که هر موقع نیاز داشتیم، در هر بخشی از کد برنامه می توانیم تابع فوق را فراخوانی کرده و با ارسال دو عدد مورد نظر به آن، حاصل جمع آن ها را به صورت خروجی دریافت کنیم، تا این که هر بار لازم باشد کد عملیات ریاضی را مجددا بنویسیم.
تابع AddNumber() را می توانیم به راحتی توسط کد زیر در هر جای برنامه فراخوانی کرد ه و در حجم و زمان کدنویسی خود صرفه جویی زیادی بکنیم.

int result = AddNumbers(10, 5);

Console.WriteLine(result);

همانطور که اشاره کردیم، این تابع یک مقدار عددی را باز می گرداند. هنگامی که در یک تابع، هر نوع داده ای غیر از Void را تعیین می کنیم، به این معناست که تابع را مجبور نموده ایم تا یک مقدار برگشتی داشته باشد.

نکته :

اگر خط کد return را از کد مثال فوق بردارید، خواهی دید که در هنگام اجرای برنامه، کامپایلر بر بروی این تابع ارور داده و پیام زیر را صادر می کند :

'AddNumbers(int, int)': not all code paths return a value

پیام فوق به ما یادآوری می کند که تابع فوق، علی رغم این که یک مقدار خروجی برای آن در نظر
گرفته شده، اما هیچ خروجی را بر نمی گرداند. اما می خواهیم خروجی تابع را کنترل کنید، می توانید کدی مثل کد زیر را به تابع اضافه کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

}

اما باز هم پیام خطایی همانند مثال قبل صادر می شود، چرا؟ به این دلیل که هیچ ضمانتی وجود نداشته که شرط دستور if درست از آب در بیاید و برنامه خروجی داشته باشد (دستور return اجرا بشود). می توانید مشکل فوق را با تعیین یک مقدار پیش فرض برای عبارت return به صورت زیر حل کنید :

public int AddNumbers(int number1, int number2)

{

int result = number1 + number2;

if(result > 10)

{

return result;

}

return 0;

}

کد اضافه شده فوق، مشکل برنامه ما را حل کرده و از طرف دیگر نشان می دهد می توانیم بیش از یک دستور return را در بدنه تابع خود تعریف کنیم. به محض اجرای دستور return در هر جای کد برنامه، خروجی تابع ارسال شده و اجرای مابقی دستورات تابع لغو می شود. در مثال فوق، اگر مقدار متغیر خروجی return بزرگتر از 10 باشد، هیچ گاه دستور return 0; اجرا نمی شود.

پایان قسمت سوم آموزش برنامه نویسی سی شارپ

با ادامه آموزش سی شارپ همراه ما باشید